بزرگى فرمود كه: ماه محرّم ماهى محترم بود و امام حسين بن على شاهى محتشم.

آن معاندان جاهل، و متكبّران سنگين دل، نه حرمت ماه به جاى آوردند، و نه حشمت شاه نگاهداشتند. ماه محرّم يكى از ماههاى حرام و روز عاشورا روزى با احترام و يوم الجمعه سيّد أيّام و وقت نماز آدين، محلّ اجابت دعا و روا شدن مرام و مدّعا. در چنين ماهى قصد چنان شاهى كردند و در عاشورا، شور از أهل بيت برآوردند و در چنان روزى رخسار دل فروزى به خون رنگين ساختند و در چنان ساعتى به بناى صاحب دولتى از پاى درآوردند. عجب روزى كه ارواح أنبياء و مرسلين و زمرۀ ملائكه مقرّبين بر موافقت سيّد أوّلين و آخرين از آن واقعه گريان بودند، و حوران بهشت و عينان پاكيزه سرشت در مصيبت و غم و تعزيت و الم با بتول عذرا اتّفاق نمودند. در آن روز علم عشرت نگونسار بود و خيل و حشم شدّت و محنت بيشمار، زمين مى‌ناليد كه امروز روز عاشورا است، زمان فرياد مى‌كرد كه روز فتنه و شور است.

بيا بگرى، كه عاشورا است امروز جهان تاريك و بى‌نور است امروز
حسينى كو نبى را نور ديده است به دست خصم مقهور است امروز
بريده حلق و تشنه لب جگرخون سر از تن، تن ز سر دور است امروز
رخ چون آفتابش اى دريغا! به ميغ تيغ مستور است امروز
و در آن روز شمر لعين، خنجر كين بر حلق نازنين آن بزرگ دين نهاده است. در آن روز گيسوى معطّرش كه پيغمبر «صلّى اللّه عليه الى يوم المحشر» بدست گرفتى، در خاك و خون افتاده، در آن روز سگان محلّه ضلالت و خوكان باديه جهالت، سيراب بودند و شير بچگان بيشۀ امامت و كرامت از تاب تشنگى اضطراب مى‌نمودند و در آن روز سر مبارك آن شاه برداشته تنش بر خاك انداختند.

روز عاشورا است برداريد از سر تاج كبر وندر اين ماتم پلاس عجز در گردن كنيد
چاك سازيد از غم شاه شهيدان جيب جان قطره‌هاى خون ز جوى ديده در دامن كنيد
هواداران أهل بيت، در اين روز از شادى و عشرت كرانه نمائيد او درهاى اندوه و محنت بر روى دل سوخته، بگشائيد، زمانى اشك ماتم از ديده بباريد و ساعتى آه