عمدا از تو صادر شد از دست دادى. پس حارث مقاتل را گفت كه: دست از من بدار، تا در خانۀ خويش پنهان شوم و ده هزار دينار نقد به تو دهم، مقاتل گفت اگر مال همۀ عالم از آن تو باشد و به من دهى دست از تو بازندارم، و ناچار چون تو بر ايشان رحم نكردى من نيز بر تو رحم نكنم. و تو را هلاك سازم و از حق سبحانه ثواب عظيم طمع دارم. پس مقاتل از مركب فرود آمد و چون چشمش بر خون فرزندان مسلم افتاد فرياد برآورد و بسيار بگريست و خود را در خون ايشان غلطانيد و دست به دعا برداشته، از حق سبحانه آمرزش طلبيد و آن سرها را نيز در آب انداخت. راوى گويد:

كه به كرامتى كه اهل بيت رسول «صلّى اللّه عليه و آله» را مى‌باشد آن تن‌ها، از آب برآمدند و هر سرى بر تنه خود چسبيد. دست در گردن يكديگر آورده، به آب فرو رفتند. و روايتى است، كه هر دو را از آب بيرون كرده در آن ساحل قبرى كنده به خاك كردند، و تا امروز زايران زيارت مى‌كنند. آنگاه مقاتل غلامان را فرمود، تا اول دستهاى او را بريدند، آنگاه پاهايش را پس هر دو گوشش را قطع كردند و هر دو چشمش بركندند و شكمش شكافته اعضاى بريده وى را در آن نهادند، و سنگى بر او بسته به آب انداختند. زمانى برآمد، آب به موج درآمد و او را بر كنار انداخت، تا سه بار اين صورت واقع شد. گفتند: آب او را قبول نمى‌كند. چاهى بكندند و او را در آن چاه افكندند و پرخاك و سنگ كردند. اندك فرصتى را زمين به لرزيد و او را بر روى افكند و تا سه نوبت اين معنى مشاهده افتاد. گفتند: خاك نيز اين مردود را قبول ندارد. پس بدان خرماستانها رفتند و هيزم خشك شده آوردند و آتشى برافروخته وى را در آن انداختند تا بسوخت و خاكسترش به باد بردادند، پس دو جنازه حاضر كردند و پسر پير زن و غلامش را بر آن خوابانيده، به در شهر بردند و آنجا كه باب بنى خزيمه است، با جامه خونين دفن كردند و هواداران اهل بيت پنهانى ماتم شاهزادگان داشتند.