اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 661
کند،
خیر کثیری را به او اعطا نموده است: «یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشاءُ وَ
مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیراً.» [1] اعطای
فضل و رحمت خدای تعالی باید شادمانی و فرح آورد (نه اینکه حسادت را
برانگیزد): «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِکَ
فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ.» [2] در روایت حمران بن
اعین و ابی جعفر أحول از ابی عبد اللّه، امام صادق علیه السّلام،
میخوانیم که در تفسیر قوله تعالی: «فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ
الْکِتابَ»، آن بزرگوار فرمود: «النبوّه»، و در تفسیر قوله تعالی: «وَ
الْحِکْمَةَ»، هم آن بزرگوار فرمود: «الفهم و القضاء.» [3]د- معنا و مفهوم چهارم حکمت
یکی از معانی و مفاهیم حکمت، معرفت به مراتب افعال در حسن و قبح، و در
فساد و صلاح است که طریق حصول و دستیابی به آن، قرآن کریم است. بنابراین،
قرآن کریم، یکی از معانی و مفاهیم حکمت است: «ادْعُ إِلی سَبِیلِ رَبِّکَ
بِالْحِکْمَةِ.»؛ یعنی به وسیله قرآن به راه پروردگارت دعوت کن؛ راه
پروردگار، همان دینی است که مورد رضای او است و دعوت به دین مورد رضای او،
به وسیله قرآن حاصل میشود، و این قرآن به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله
وحی شده تا مردم را به وسیله آن، انذار کند، و البتّه، این قرآن، آن کسی را
که راستتر و ثابتقدمتر باشد، هدایت میکند: «وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هذَا
الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَکُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ»، [4] و «إِنَّ هذَا
الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ.» [5]
ه- معنا و مفهوم پنجم حکمت
یکی از معانی و مفاهیم حکمت، معرفت به معارف قرآن که مشتمل بر مناهی
است، میباشد. این مناهی نزد پروردگار، کریه بوده و عمل به آنها، سیئه
محسوب میشود: «ذلِکَ مِمَّا أَوْحی إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ.» [6]