اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 595
12. «الخلق المحمود من ثمار العقل.»: خوی پسندیده، از ثمرهها و میوههای عقل است. 13. «إذا حسن الخلق، لطف النّطق.»: هرگاه خلق نیکو شد، نطق و بیان نرم خواهد گردید. 14. «بحسن الأخلاق یطیب العیش.»: با حسن اخلاق، زندگانی پاکیزه و شیرین میشود. 15. «بحسن الأخلاق تدرّ الأرزاق.»: با حسن اخلاق، روزیها روان شده و وسعت پیدا میکند. 16. «تحرّی الصّدق، و تجنّب الکذب، أجمل شیمة و أفضل أدب.»: برگزیدن راستی و دوری نمودن از دروغ، زیباترین خصلت و بالاترین ادب است. 17.
«حسن الخلق، للنّفس، و حسن الخلق، للبدن.»: حسن خلق، برای نفس است؛ یعنی
سبب زیبایی آن است، و نیکویی خلقت، برای بدن و سبب زیبایی آن خواهد بود. 18. «حسن الخلق أفضل الدّین.»: حسن خلق، افزونترین دینداری است. 19. «حسن الخلق خیر قرین، و العجب داء دفین.»: حسن خلق، بهترین همراه، و خودبینی مرضی است پنهان. 20. «حسن الخلق من أفضل القسم و أحسن الشّیم.»: حسن خلق از افزونترین بهرهها و قسمتها و نیکوترین خصلتهاست. 21. «حسن الأخلاق برهان کرم الأعراق.»: نیکویی اخلاق، دلیل گرامی بودن اصلها، نسب و ریشههاست. 22. «حسن الخلق رأس کلّ برّ.»: حسن خلق، رأس نیکویی است. 23. «حسن الخلق یورث المحبّة و یؤکّد المودّة.»: حسن خلق، محبت را در پی آورده، و مودّت و دوستی را محکم مینماید. 24. «خیر الأخلاق أبعدها عن اللّجاج.»: بهترین اخلاق، دورترین آنهاست از لجاجت و ایستادگی بر باطل و یا دشمنی. 25. «خیر الخلائق الرّفق.»: بهترین خصلتها نرمی کردن و مدارا کردن است. 26. «خیر الخلائق صدق المقال، و مکارم الأفعال.»: بهترین خصلتها سخن راست گفتن و افعال نیکوست.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 595