اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 592
و
تعقّل نیستند: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذِینَ
اتَّخَذُوا دِینَکُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ
مِنْ قَبْلِکُمْ وَ الْکُفَّارَ أَوْلِیاءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ
کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ. وَ إِذا نادَیْتُمْ إِلَی الصَّلاةِ اتَّخَذُوها
هُزُواً وَ لَعِباً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُونَ.» [1] 2.
آنان که در روی زمین، همه چیز را میبینند و میشنوند، امّا در تعقّل بر
روی آنها، دل را بکار نمیگیرند، دلهایشان که در درون سینههایشان
میباشد، کور و نابیناست: «أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ
لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِها أَوْ آذانٌ یَسْمَعُونَ بِها فَإِنَّها
لا تَعْمَی الْأَبْصارُ وَ لکِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتِی فِی
الصُّدُورِ.» [2] 3. برخی از آثار عذابی که از آسمان برای فاسقین قوم
لوط نازل شده، باقی مانده، تا نشانهای صریح و روشن باشد برای گروهی که اهل
تعقّل هستند: «إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلی أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزاً
مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ. وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً
بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ.» [3]ب- در فهم و بصیرت نسبت به آیات الهی فرموده:
1. دلایل و براهینی از جانب پروردگار آمده، پس هرکس با چشم دل و از روی
بصیرت، آن را درک کند، برای همو سودمند است، و هرکس نسبت به آنها کور و
نابینا باشد، ضرر آن، متوجّه به خودش خواهد بود: «قَدْ جاءَکُمْ بَصائِرُ
مِنْ رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِیَ فَعَلَیْها وَ
ما أَنَا عَلَیْکُمْ بِحَفِیظٍ.» [4] 2. آیات و نشانهها، برای اهل
یقین که با چشم دل به بصیرت و آگاهی میپردازند، هم در روی زمین است و هم
در نفوس خودشان: «وَ فِی الْأَرْضِ آیاتٌ لِلْمُوقِنِینَ وَ فِی
أَنْفُسِکُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ.» [5] 3. خدای متعال به پیامبر فرمود:
به آنان آگاهی و بصیرت بده که به زودی آنان با چشم خود خواهند دید: «وَ
أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ»، [6] و فرمود: و خود با چشم دل