اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 42
حقیقی
داشته باشد و هم مکتوب گردد. لذا خدای متعال با تأکید میفرماید: «کَلَّا
إِنَّ کِتابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ.» [1]، «کَلَّا إِنَّ کِتابَ
الْأَبْرارِ لَفِی عِلِّیِّینَ.» [2]3. تذکّر و یادآوری غایت:
برای آنکه غایت و عاقبت کار همواره در نظر باشد، باید مجددا آن را تذکّر
داده و یادآوری نمود. تا این تجدید یادآوری، سعی و کوشش را در جهت وصول به
غایت نیرو داده و آن را روحی تازه بخشد و برای ادامه و استمرار آن، محرّکی
غنیّ باشد. از اینرو خدای متعال بعد از بیان این غایت در سوره انفطار، آن
را مجددا در سوره مطففین یادآوری فرمود: «إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی
نَعِیمٍ.» [3]
4. راهنمایی نسبت به راستای حرکت به سوی غایت:
در جریان تربیت، باید نسبت به جهت و سمت حرکت به سوی غایت و عاقبت
راهنمایی صورت گیرد. بنابراین، استماع دستور برای نیل به غایت و عمل به
دستورات و اوامر ارائه شده و سرانجام تقاضا و درخواست متعادل داشتن، در
یافتن جهتگیری مناسب حرکت برای نیل به غایت و عاقبت کار، لازم الاجراء
است. لذا خداوند متعال به زبان مؤمنان میفرماید: «رَبَّنا إِنَّنا
سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ
فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا
وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ.» [4]
5. تبیین غایت اصلی از غایت مشابه:
بعد از راهنمایی نسبت به راستای حرکت به سوی مطلوب، لازم است غایت مشابه
از غایت اصلی، مشخص و متمایز گردد؛ زیرا محتمل است تشعشعاتی از کمال مطلوب
پرتوافشانی کند و سالک طریق هم آن تشعشعات را غایت اصلی پندارد. لذا
میفرماید: «لکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی
مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ
وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ.» [5]
6. وصول به غایت و حصول نتیجه:
سرانجام با رعایت اصول پنجگانه فوق، کمال مطلوب و وصول به غایت اصلی محقّق خواهد شد. از علایم تحقّق آن، برخورداری
[1]. مطففین/ 7. [2]. همان/ 18. [3]. همان/ 22: مکّی، ترتیب نزول: 86. [4]. آل عمران/ 193: مدنی، ترتیب نزول: 89. [5]. همان/ 198.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 42