و او را در تشكيك اندازد تا آنكه او را از ايمان بيرون كند و از اين جهت است كه در دعاها استعاذه از آن شده و جناب فخر المحققين رحمة الله عليه فرموده كه هر كه خواهد از آن سالم بماند استحضار كند ادلۀ ايمان و اصول خمسه را با ادلۀ قطعيه و صفاى خاطر و بسپرد آن را به حق تعالى كه در وقت حضور موت به او رد فرمايد به اين طريق كه بگويد بعد از عقايد حقه

اَللَّهُمَّ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ إِنِّي قَدْ أَوْدَعْتُكَ يَقِينِي هَذَا وَ ثَبَاتَ دِينِي وَ أَنْتَ خَيْرُ مُسْتَوْدَعٍ وَ قَدْ أَمَرْتَنَا بِحِفْظِ اَلْوَدَائِعِ فَرُدَّهُ عَلَيَّ وَقْتَ حُضُورِ مَوْتِي پس بر حسب فرمايش آن بزرگوار خواندن اين دعاى شريف عديله و استحضار معنى آن در خاطر براى سلامت جستن از خطر عديله عند الموت نافع است و اما اينكه اين دعا ماثور است يا از منشآت علما است خِرّيت صناعت علم حديث و روايت و جامع شمل اخبار ائمه عليهم السلام عالم متبحر خبير و محدث ناقد بصير شيخنا الاكرم و المحدث الاعظم مولانا الحاج ميرزا حسين النوري نور الله مرقده فرموده و أما دعاء العديلة المعروفة فهو من مؤلفات بعض أهل العلم ليس بمأثور و لا موجود في كتب حملة الأحاديث و نقادها و بدان كه شيخ طوسى از محمد بن سليمان ديلمى روايت كرده است كه: به خدمت حضرت صادق عليه السلام عرض كردم كه شيعيان تو مى‌گويند كه ايمان بر دو قسم است يكى مستقر و ثابت و ديگر آنكه به امانت سپرده شده است و زايل مى‌گردد پس به من بياموز دعايى را كه هر گاه آن را بخوانم ايمان من كامل گردد و زايل نشود فرمود كه بگو بعد از هر نماز واجب

رَضِيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَبِيّاً وَ بِالْإِسْلاَمِ دِيناً وَ بِالْقُرْآنِ كِتَاباً وَ بِالْكَعْبَةِ قِبْلَةً وَ بِعَلِيٍّ وَلِيّاً وَ إِمَاماً وَ بِالْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ وَ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ وَ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ اَلْحُجَّةِ بْنِ اَلْحَسَنِ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِمْ أَئِمَّةً اَللَّهُمَّ إِنِّي رَضِيتُ بِهِمْ أَئِمَّةً فَارْضَنِي لَهُمْ إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ :

دعاى جوشن كبير

در بلد الامين و مصباح كفعمى است و آن مروى است از حضرت سيد الساجدين از پدرش از جد بزرگوارش حضرت رسول صلى الله عليه و عليهم أجمعين و اين دعا را جبرئيل عليه السلام آورد براى پيغمبر صلى الله عليه و آله در يكى از غزوات در حالى كه بر تن آن حضرت جوشن گرانى بود كه سنگينى آن بدن مباركش را به درد آورده بود پس جبرئيل عرض كرد كه يا محمد پروردگارت تو را سلام مى‌رساند و مى‌فرمايد كه بكن اين جوشن را و بخوان اين دعا را كه او امان است از براى تو و امت تو پس شرحى در فضيلت اين دعا ذكر فرموده كه مقام نقل تمامش نيست از جمله آنكه هر كه آن را بر كفن خويش نويسد حق تعالى حيا فرمايد كه او را به آتش عذاب كند و هر كه آن را به نيت در اول ماه رمضان