شعر براى روزه دار و محرم و در حرم و در روز جمعه و در شبها راوى گفت هر چند شعر حقى باشد فرمود هر چند شعر حق باشد) (و در حديث معتبر از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه يك شعر بخواند در شب جمعه يا در روز جمعه در آن شب و در آن روز بهره از ثواب بغير آن نداشته باشد و به روايت معتبر ديگر در آن شب و در آن روز نمازش مقبول نگردد)

پنجم دعا در حق مؤمنين
بسيار كند

چنانكه حضرت زهراء عليها السلام مى‌نموده و اگر از براى ده نفر از برادران مؤمن كه مرده باشند طلب آمرزش كند روايت شده كه بهشت براى او واجب گردد

ششم آنكه بخواند دعاهاى وارده در آن را

و آنها بسيار است و ما به ذكر قليلى از آنها اكتفا مى‌نماييم) به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه: هر كه در شب جمعه در سجدۀ آخر نافلۀ شام هفت مرتبه اين دعا را بخواند چون فارغ شود آمرزيده شده باشد و اگر در هر شب چنين كند بهتر است و دعا اين است

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ اَلْكَرِيمِ وَ اِسْمِكَ اَلْعَظِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ اَلْعَظِيمَ و از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه: هر كه هفت مرتبه اين دعا را بخواند در شب جمعه يا روز جمعه اگر در آن شب يا آن روز بميرد داخل بهشت شود و دعا اين است

اَللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ خَلَقْتَنِي وَ أَنَا عَبْدُكَ وَ اِبْنُ أَمَتِكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ وَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ أَمْسَيْتُ عَلَى عَهْدِكَ وَ وَعْدِكَ مَا اِسْتَطَعْتُ أَعُوذُ بِرِضَاكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ أَبُوءُ بِنِعْمَتِكَ [بِعَمَلِي] وَ أَبُوءُ بِذَنْبِي [بِذُنُوبِي] فَاغْفِرْ لِي ذُنُوبِي إِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ و شيخ طوسى و سيد و كفعمى و سيد بن باقى گفته‌اند كه: مستحب است در شب جمعه و روز آن و شب عرفه و روز آن اين دعا بخوانند و ما دعا را از مصباح شيخ نقل مى‌كنيم و دعا اين است

اَللَّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَ تَهَيَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اِسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ فَإِلَيْكَ يَا رَبِّ تَعْبِيَتِي وَ اِسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ طَلَبَ نَائِلِكَ وَ جَائِزَتِكَ فَلاَ تُخَيِّبْ دُعَائِي يَا مَنْ لاَ يَخِيبُ عَلَيْهِ سَائِلٌ [اَلسَّائِلُ] وَ لاَ يَنْقُصُهُ نَائِلٌ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً بِعَمَلٍ صَالِحٍ عَمِلْتُهُ وَ لاَ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَيْتُكَ مُقِرّاً عَلَى نَفْسِي بِالْإِسَاءَةِ وَ اَلظُّلْمِ مُعْتَرِفاً بِأَنْ لاَ حُجَّةَ لِي وَ لاَ عُذْرَ أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ اَلَّذِي عَفَوْتَ [عَلَوْتَ] بِهِ [عَلَى] عَنِ اَلْخَاطِئِينَ [اَلْخَطَّائِينَ] فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ اَلْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ