(مسألة 14): لا یعتبر فی قبول قول صاحب الید أن یکون قبل الاستعمال کما قد یقال، فلو توضّأ شخص بماء مثلًا و بعده أخبر ذو الید بنجاسته یحکم ببطلان وضوئه، و کذا لا یعتبر أن یکون ذلک حین کونه فی یده، فلو أخبر بعد خروجه [1] عن یده بنجاسته حین کان فی یده یحکم علیه بالنجاسة [2] فی ذلک الزمان، و مع الشکّ فی زوالها تستصحب.

فصل فی کیفیّة تنجّس المتنجّسات یشترط فی تنجّس الملاقی للنجس أو المتنجّس أن یکون فیهما أو فی