سيّد رضى رحمه الله مى‌گويد: بعضى از نادانان اين خطبه را به معاويه نسبت داده‌اند، ولى بدون ترديد اين خطبه از سخنان اميرمؤمنان است؛ طلا كجا و خاك كجا؟ آب گوارا و شيرين كجا و آب نمك كجا؟ دليل بر اين مطلب سخن «عمروبن بحر جاحظ» است كه ماهر در ادب و نقّاد بصير سخن مى‌باشد، او اين دو خطبه را در كتاب «البيان و التبيين» آورده و گفته است: آن را به معاويه نسبت داده‌اند، سپس اضافه كرده كه، اين خطبه به سخن امام على عليه السلام و به روش او در تقسيم مردم شبيه‌تر است، و اوست كه به بيان حال مردم: از غلبه، ذلّت، تقيّه و ترس واردتر است، سپس مى‌گويد: تاكنون چه موقع ديده‌ايم كه معاويه در يكى از سخنانش مسير زهد پيش گيرد و راه و رسم بندگان خدا را انتخاب كند؟!

خطبه 33

كه هنگام خروج براى جنگ با اهل بصره فرمود

ارزش اين كفش چقدر است؟!

عبداللّه بن عبّاس مى‌گويد: در منزل «ذى قار» بر اميرمؤمنان وارد شدم در حالى كه مشغول وصله نمودن كفش خود بود!

به من فرمود: «قيمت اين كفش چقدر است؟» گفتم: «بهايى ندارد!» فرمود: «به خدا سوگند همين كفش بى ارزش برايم از حكومت بر شما محبوبتر است، مگر اين‌كه با اين حكومت حقّى را بپا دارم و يا باطلى را دفع نمايم» ...

سپس امام (از خيمه) بيرون آمد و براى مردم چنين ايراد سخن كرد:

نتايج درخشان بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله‌

خداوند هنگامى محمّد صلى الله عليه و آله را مبعوث ساخت كه هيچ كس از عرب كتاب آسمانى نداشت و ادعاى نبوّت نمى‌نمود.

او مردم را تا سر منزل نجات سوق داد، و به محيط رستگارى رسانيد، و در پرتو وى بر مشكلات پيروز شدند، و جاى پاى آنها محكم شد.