479- بدترين برادران (دوستان) كسى است كه براى پذيرايى او خود را به زحمت بيفكنى.

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: تكلّف و تكليف همواره با مشقّت توأم است، بنابراين دوست پر توقّع كه انسان را به تكلّف وا مى‌دارد، مايه شرّ است پس او شرّ الاخوان محسوب مى‌شود.

480- به خشم در آوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدايى از اوست.

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: «حشم» و «احشم» يعنى او را به غضب در آورد و بعضى گفته‌اند:

يعنى او را شرمنده ساخت و «احتشم» به معناى طلب چنين حالتى است و مسلّماً چنين كارى مقدّمه جدايى است.

شريف رضى در پايان اين باب چنين مى‌گويد: اين آخرين قسمت از سخنان برگزيده امام اميرمؤمنان على عليه السلام است كه توفيق جمع آورى آن را يافتيم و خداوند سبحان را بر اين كه منّت بر ما گذاشت و چنين توفيقى را مرحمت فرمود، سپاس مى‌گوييم، توفيق بر گردآورى اين سخنان پراكنده و نزديك ساختن آنها به يكديگر در يك مجموعه.

و ما از آغاز تصميم گرفتيم كه در آخر هر باب صفحات سفيدى را به كتاب ملحق سازيم تا هروقت به كلام تازه‌اى برخورديم، در آن جاى دهيم و يا هرگاه به تفسير تازه‌اى درباره سخنان امام دست يافتيم، آن را به اين بحثها ملحق سازيم.

تنها از اللّه توفيق مى‌طلبيم و بر او تكيه مى‌كنيم و او ما را كافى است و بهترين سرپرستان است.

و اين در ماه رجب سنه 400 هجرى است. درود خداوند بر سيّد و مولاى ما محمّد صلى الله عليه و آله خاتم پيامبران و هدايت كننده به بهترين راهها و بر خاندان پاك و يارانش باد، كه ستارگان ايمان و يقينند.

پايان‌