نامه 63

اين نامه را امام عليه السلام به «ابو موسى اشعرى» فرماندار كوفه به هنگامى نوشت، كه به او خبر رسيد ابو موسى اهل كوفه را از حركت بسوى آن حضرت براى جنگ جمل بازداشته است‌

از بنده خدا على اميرمؤمنان به «عبداللّه‌بن قيس» (ابو موسى اشعرى).

امّا بعد، سخنى از تو به من گزارش داده‌اند كه هم به سود توست و هم به زيان تو! هنگامى كه فرستاده من بر تو وارد مى‌شود، فوراً دامن بر كمر زن و كمربندت را محكم ببند و از خانه ات بيرون آى، از كسانى كه با تو هستند دعوت نما، اگر حق را يافتى و تصميم خود را گرفتى، آنها را به سوى ما بفرست و اگر سستى را پيشه كردى از مقام خود دور شو! به خدا سوگند! هر كجا و هرچه باشى، به سراغت خواهند آمد، دست از تو برنخواهند داشت و رهايت نخواهند ساخت تا گوشت و استخوان وتر و خشكت را به هم درآميزند. (اين كار را انجام ده پيش از آن كه) در بازنشستگى و بركناريت تعجيل گردد و از آنچه پيش روى تو هست همان گونه خواهى ترسيد كه از پشت سر، (آن‌چنان بر تو سخت گيرند كه سراسر وجودت را خوف و ترس فرا گيرد و در دنيا همان قدر وحشت‌زده خواهى شد كه در آخرت) اين حادثه آن‌چنان كه فكر مى‌كنى كوچك و ساده نيست، بلكه حادثه بسيار بزرگى است كه بايد بر مركبش سوار شد و مشكلات و سختيهايش را هموار ساخت، و كوههاى ناصافش را صاف نمود.

پس انديشه خود را بكارگير! و مالك كار خويش باش و بهره و نصيبت را درياب و اگر براى تو خوشايند نيست كنار رو، بدون كاميابى و رسيدگى به راه رستگارى. اگر تو خواب باشى ديگران وظيفه‌ات را انجام خواهند داد و آن چنان به دست فراموشى سپرده شوى كه نگويند فلانى كجا است؟ به خدا سوگند اين راه، حق است و به دست مرد حق انجام مى‌گردد، و من باكى ندارم كه خدانشناسان چكار مى‌كنند، والسلام.

نامه 64

در پاسخ معاويه‌

امّا بعد، ما و شما همان طورى كه يادآورى نموده‌اى، گرد هم جمع و با هم انس داشتيم، ولى در گذشته از هم جدا شديم، زيرا ما ايمان آورديم و شما به كفر خود باقى مانديد، امروز هم ما به راه راست مى‌رويم و شما پيرامون فتنه هستيد. آنها كه از گروه شما اسلام را پذيرا شدند از روى ميل نبود؛