اسم الکتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 657
كاملًا متمايل و مشتاق شود و به نمك، به جاى خورش قناعت نمايد و آنقدر از
چشمهايم اشك بريزم كه همچون چشمهاى خشكيده، ديگر اشكم جارى نگردد. آيا همان گونه
كه گوسفندان در بيابان شكم را پر مىكنند و مىخوابند و يا دسته ديگرى از آنها در
آغلها از علف سير مىشوند و استراحت مىكنند، «على» هم بايد از اين زاد و توشه
بخورد و به استراحت پردازد؟! در اين صورت چشمش روشن باد كه پس از سالها عمر به
چهارپايان رها شده و گوسفندانى كه در بيابان مىچرند اقتدا كرده است!
خوشا به حال آن كس كه وظيفه واجبش را نسبت به پروردگارش ادا كرده، سختى و
مشكلات را تحمّل نموده، خواب را در شب كنار گذارده، تا آنگاه كه بر او غلبه كند،
روى زمين دراز بكشد و دست زير سر بگذارد و استراحت كند، در ميان گروهى باشد كه از
خوف معاد، چشمهايشان خواب ندارد، پهلوهايشان براى استراحت در خوابگاهشان قرار
نگرفته، همواره لبهايشان به ذكر پروردگار در حركت است، گناهانشان بر اثر استغفار
از بين رفته «آنها حزب اللّهاند، آگاه باشيد كه حزب اللّه رستگارانند!». [1] بنابراين اى
«پسر حنيف»! از خدا بترس و به همان قرصهاى نان اكتفا كن تا خلاصى تو از آتش جهنّم
امكانپذير گردد.
نامه 46
به بعضى از فرماندارانش
امّا بعد، تو از كسانى هستى كه من براى به پا داشتن دين از آنها كمك مىگيرم!
سركشى و تكبّر را به وسيله آنان در هم مىكوبم و مرزهايى كه در معرض خطر قرار
دارد، به وسيله آنها حفظ مىكنم. بنابراين، تو در مورد آنچه برايت مهم است از خدا
استعانت جوى، و شدّت و سختگيرى را با كمى نرمش در همآميز، در آنجا كه مدارا كردن
بهتر است مدارا كن! امّا آنجايى كه جز با شدّت عمل كار از پيش نمىرود، شدّت را
به كار بند. پر و بالت را براى مردم بگستر! و با چهره گشاده با آنان روبه رو شو!
نرمش را نسبت به آنها نصب العين خود گردان! و در نگاه، اشاره و تحيّت و درود، ميان
آنها مساوات را رعايت كن! تا زورمندان و بزرگان كشور در تبعيض و حمايت بى دليل تو
طمع نورزند و ضعيفان از عدالت تو مأيوس نگردند. والسلام.