بلكه به عنوان شكر و سپاسگذارى نعمت خداوند مى‌گويم-/ جمعيّتى از مهاجران و انصار در راه خدا شربت شهادت نوشيدند و هركدام داراى مقام و مرتبتى بودند، امّا هنگامى كه شهيد ما «حمزه» شربت شهادت نوشيد، به او گفته شد سيّدالشّهدا (آقاى شهيدان) و رسول‌اللّه هنگام نماز بر وى (به جاى پنج تكبير) هفتاد تكبير گفت. و نيز مگر نمى‌دانى، گروهى دستشان در ميدان جهاد قطع شد كه هركدام مقام و منزلتى دارند، ولى هنگامى كه اين جريان درباره يكى از ما انجام شد، لقب‌ «طيّار» به او دادند و گفته شد:

«در آسمان بهشت با دو بال خود پرواز مى‌كند»! و اگر نه اين بود كه خداوند نهى كرده كه انسان خويشتن را بستايد فضايل فراوانى را بر مى‌شمردم كه دلهاى آگاه مؤمنان با آن آشناست و گوشهاى شنوندگان از شنيدن آنها تحاشى ندارد. به هر حال دست از اين سخنها بردار و گمراهان را از خود دور كن! ما ساخته و پرورش يافته و رهين منّت پروردگار خويش هستيم؛ ولى مردم پرورش يافته و تربيت شده مايند، آميزش و اختلاط ما با شما هرگز عزّت هميشگى و عطاهاى ما را بر شما از بين نمى‌برد ...

ما از طايفه شما همسر گرفتيم و به طايفه شما همسر داديم، همچون اقوام همطراز، در حالى كه شما هرگز در اين پايه نبوديد و چگونه ممكن است چنين باشد، در حالى كه پيغمبر (محمّد صلى الله عليه و آله و سلم) از ماست. و تكذيب كننده (ابوجهل) از شما، اسداللّه (حمزه) از ماست. و اسدالاحلاف (يعنى ابوسفيان جمع كننده و قسم دهنده احزاب براى جنگ با پيامبر) از شما؛ دو سيّد و آقاى جوانان بهشت (حسن و حسين) از ما هستند و كودكان آتش (اولاد مروان يا فرزندان عقبة بن ابى معيط) از شما، بهترين زنان جهان (فاطمه) از ماست و حمّالة الحطب (همسر ابولهب) از شما و چيزهاى فراوان ديگرى از اين قبيل، درباره ما و شما!

دوران اسلام ما به گوش همه رسيده و كارهاى ما در دوران جاهليّت نيز بر كسى مخفى نيست؛ كتاب خدا قرآن آنچه را كه برنشمرديم در يك آيه جمع كرده و نشان داده است و آن گفته خداوند است كه:

«خويشاوندان در كتاب الهى نسبت به يكديگر سزاوارترند». [1] و نيز فرموده است: «شايسته‌ترين مردم به ابراهيم كسانى هستند كه از او تبعيّت كردند و همچنين اين پيامبر و كسانى كه ايمان آورده‌اند و خداوند ولىّ و سرپرست مؤمنان است.» [2] پس ما از يك طرف به وسيله قرابت از ديگران سزاوارتريم و از طرف ديگر در اثر اطاعت.

آن روز كه مهاجرين در «سقيفه» با انصار گفتگو كردند، توانستند با ذكر قرابت و خويشاوندى با پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم بر آنها پيروز شوند؛ اگر اين دليل برترى است پس حق با ماست نه با شما و اگر دليل ديگرى دارد، ادّعاى انصار به جاى خود باقى است. گمان برده‌اى كه من بر تمام خلفا حسد ورزيده‌ام و بر همه آنها طغيان كرده‌ام، اگر چنين باشد جنايتى بر تو نرفته است كه از تو عذر خواهى كنم!

[1]. سوره انفال، آيه 75.

[2]. سوره اعراف، آيه 3.