اسم الکتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 591
نامه 22
به «عبدالله بن عباس»؛ عبداللَّه بن عباس همواره مىگفت: «پس از سخنان پيامبر
اسلام صلى الله عليه و آله
از هيچ سخنى به اندازه اين سخن سود نبردم»!
امّا بعد! انسان گاهى مسرور مىشود به خاطر رسيدن به چيزى كه هرگز از دستش
نمىرفت، و گاهى ناراحت مىشود، به خاطر از دست دادن چيزى كه هرگز به آن نمىرسيد!
از اين رو خوشحالى تو بايد از چيزى باشد كه در طريق آخرت به دست آوردهاى و
تأسف تو بايد از امورى باشد كه مربوط به آخرت است و از دست دادهاى، به آنچه از
دنيا مىرسى آنقدر خوشحال مباش! و آنچه از دنيا از دست مىدهى بر آن تأسّف مخور و
جزع مكن! همّتت در آن باشد كه پس از مرگ به آن خواهى رسيد!
نامه 23
كه پس از ضربت ابن ملجم ملعون قبل از شهادتش به عنوان وصيّت بيان فرمود
وصيّت من به شما اين است كه به خدا شرك نورزيد! و سنّت محمّد صلى الله عليه و
آله را ضايع مگردانيد؛ اين دو ستون دين را استوار برپا داريد! و اين دو چراغ را
روشن نگهداريد و ديگر از هيچ ملامت و مذمّتى نترسيد.
من ديروز يار و همنشين شما بودم، امروز باعث عبرت شما و فردا از شما جدا خواهم
شد؛ اگر زنده ماندم خود ولىّ خون خويشم و اگر بميرم مرگ ميعاد و قرارگاه من است.
اگر عفو كنم، عفو براى من موجب تقرّب به خداست و براى شما نيكى و حسنه است،
بنابراين عفو كنيد «آيا دوست نداريد خدا شما را مشمول عفو و آمرزش خويش قرار دهد»؟ [1] به خدا سوگند
چيزى از نشانههاى مرگ، ناگهان به من روى نياورده كه من از آن ناخشنود باشم و
طلايهاى از آن آشكار نشده كه من آن را زشت بشمارم ...
من نسبت به مرگ همچون كسى هستم كه شب هنگام در جستجوى آب باشد و ناگهان به آن
برسد و يا همچون كسى كه گمشده خويش را پيدا كند؛ «و آنچه نزد خداست براى نيكان
بهتر است». [2]