نامه 5

به «اشعث بن قيس» فرماندار آذربايجان‌

فرماندارى براى تو وسيله آب و نان نيست، بلكه امانتى است در گردنت، تو نيز بايد مطيع مافوق خود باشى.

درباره رعيت حق ندارى استبداد به خرج دهى! در مورد بيت‌المال به هيچ كارى جز با احتياط و اطمينان اقدام مكن! بخشى از اموال خدا در اختيار توست و تو يكى از خزانه‌داران او هستى تا آن را به دست من بسپارى و اميد است من رئيس بدى براى تو نباشم- والسلام.

نامه 6

به معاويه‌

همان كسانى كه با «ابوبكر»، «عمر» و «عثمان» بيعت كردند، با همان شرايط و كيفيّت با من بيعت نمودند.

بنابراين نه آن كه حاضر بود (هم اكنون) اختيار فسخ دارد و نه آن كه غايب بود اجازه ردّ كردن.

شورا فقط از آنِ مهاجران و انصار است اگر آنها همگى كسى را امام ناميدند خداوند راضى و خشنود است. اگر كسى از فرمان آنها با طعن و بدعت خارج گردد او را به جاى خود مى‌نشانند و اگر طغيان كند با او پيكار مى‌كنند، چرا كه از غير طريق مؤمنان تبعيّت كرده و خدا او را در بيراهه رها مى‌سازد.

اى معاويه! به جانم سوگند اگر با نگاه عقلت بنگرى؛ نه با چشم هوا و هوست، مى‌يابى كه من از همه در خون «عثمان» مبرّاترم و مى‌دانى كه من از آن بر كنار بوده‌ام، جز اين كه بخواهى خيانت كنى و چنين نسبتى را به من بدهى، اكنون كه چنين است هر جنايتى كه مى‌خواهى بكن- والسلام.