خطبه 14

كلامى است شبيه گفتار گذشته‌

كوته فكران صيد شيّادانند

سرزمينتان به آب نزديك است و از آسمان دور، عقلهايتان سبك و افكارتان سفيهانه است؛ پس هدف خوبى براى تيراندازانيد، و لقمه چربى براى مفتخواران، و صيدى براى صيّادان.

(بايد توجّه داشت لبه تيز تمام اين حمله ها متوجّه جمعيّتى از ساكنان بصره است كه در آن زمان به تشويق طلحه و زبير و امثال آنان كانونى براى آشوب و تفرقه‌افكنى به وجود آورده بودند؛ و در زمانهاى بعد نيز پايگاهى براى دودمان خيانت پيشه بنى‌اميّه شدند و ضربه‌ها به اسلام زدند، نه تمام ساكنان اين شهر).

خطبه 15

اين سخن را امام هنگامى فرمود كه عطاياى عثمان را به بيت المال بازگرداند

به خدا سوگند! آنچه از عطاياى عثمان؛ و آنچه بيهوده از بيت المال مسلمين به اين و آن بخشيده، اگر بيابم، به صاحبش باز مى‌گردانم؛ گرچه زنانى را به آن كابين بسته و يا كنيزانى را با آن خريده باشند، زيرا عدالت گشايش مى‌آورد، و آن كس كه عدالت بر او گران آيد، تحمّل ظلم و ستم بر او گرانتر خواهد بود!

خطبه 16

اين سخن را امام عليه السلام هنگامى كه مردم با او در مدينه بيعت كردند ايراد فرمود كه در آن‌

سرانجامِ كار مردم را خبر مى‌دهد و آنها را به گروههايى تقسيم مى‌كند

آنچه مى‌گويم ذمّه‌ام در گرو آن است، و خود ضامن آنم، كسى كه از اعمال و كردار گذشتگان و عواقب سوء آن عبرت گيرد، تقوا وى را از فرو رفتن در آن گونه شبهات و بدبختيها باز دارد!

آگاه باشيد! تيره روزيها درست همانند زمان بعثت پيغمبر صلى الله عليه و آله بار ديگر به شما روى آور شده، (همان اختلاف و پراكندگى و دشمنيها كه پيش از اسلام در ميان شما رواج داشت امروز از سر گرفته شده)