اسم الکتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 493
خطبه 199
كه همواره يارانش را به آن توصيه مىكرد
موضوع نماز را به خوبى مراعات كنيد محافظت آن را بر عهده گيريد، زياد به آن
توجّه كنيد و فراوان نماز بخوانيد و به وسيله آن به خدا تقرّب جوييد، زيرا نماز
«به عنوان فريضه واجب در اوقات مختلف شبانه روز بر مؤمنان مقرّر شده است» [1] مگر به پاسخ
دوزخيان در برابر اين پرسش كه «چه چيز شما را به دوزخ كشانيده است» گوش فرا
ندادهايد كه «مىگويند: ما از نمازگزاران نبوديم ...». [2] نماز گناهان را همچون برگهاى پاييزى مىريزد،
غل و زنجيرهاى معاصى را از گردنها مىگشايد.
پيامبر صلى الله عليه و آله نماز را به چشمه آب گرمى كه بر در خانه كسى باشد و
در شبانهروز پنج بار خود را در آن شستسو دهد تشبيه كرده است كه بدون ترديد چرك و
آلودگى در بدن چنين كسى باقى نخواهد ماند!
گروهى از مؤمنان كه زينت و متاع اين جهان و چشم روشنى آن يعنى فرزندان و
اموال، آنان را به خود مشغول نداشته، حقّ نماز را خوب شناختهاند، خداوند سبحان
مىگويد: «مردانى هستند كه تجارت و داد و ستد، آنان را از ياد خدا و برپا داشتن
نماز و پرداخت زكات باز نمىدارد». [3] رسول خدا صلى الله عليه و آله بعد از بشارت به بهشت، خويش
را در مورد نماز به تعب و مشقّت انداخته بود، زيرا خداوند به او فرموده بود:
«خانواده خويش را به نماز فرمان ده و در برابر آن شكيبا باش»، [4] لذا آن حضرت پى
در پى اهل بيت خود را به نماز امر مىكرد و خود نيز در انجام آن شكيبايى داشت.
زكات
(و بدانيد كه) زكات همراه نماز مايه
تقرّب مسلمانان به خداوند است، بنابراين كسى كه زكات را با طيب خاطر عطا كند،
كفّاره (گناهان) او محسوب مىشود و مانع و حاجبى از آتش براى او خواهد بود؛ پس
نبايد كسى چشم به دنبال آنچه پرداخته بدوزد و در اداى آن براى خويش مشقّت ببيند،
يا به خاطر آن حسرت خورد، زيرا آن كس كه بدون طيب نفس براى دريافت مزد بيشترى آن
را بپردازد؛ نسبت به سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله جاهل است و از اجر و ثواب
مغبون و در عمل گمراه و بسيار پشيمان خواهد شد.