و پيامبر برنخاسته‌ام، بلكه با در كف گذاشتن جان خود، در صحنه‌هاى نبردى كه شجاعان قدمهايشان مى‌لرزيد و پشت كرده فرار مى‌كردند با حضرتش مواسات و همراهى كردم و اين شجاعتى است كه خداوند مرا به آن اكرام فرموده است.

رسول خدا صلى الله عليه و آله در حالى كه سرش بر سينه‌ام قرار داشت، قبض روح گرديد و جانش در دستم جريان پيدا كرد، پس آن را به چهره كشيدم.

من متصدّى غسل آن حضرت صلى الله عليه و آله بودم و فرشتگان مرا يارى مى‌كردند (گويى) در و ديوار و صحن خانه‌اش به ضجّه درآمده بودند.

گروهى (از فرشتگان) به زمين مى‌آمدند و گروهى به آسمان مى‌رفتند؛ گوش من از صداى آهسته آنان كه بر آن حضرت نماز مى‌خواندند خالى نمى‌شد، تا آن‌گاه كه او را در ضريحش به خاك سپرديم.

بنابراين چه كسى به آن حضرت به هنگام حيات و مرگ از من سزاوارتر است؟ با بينش خويش به سوى جهاد به سرعت حركت كنيد، بايد نيّت شما در صحنه جهاد، عملتان را تصديق كند؛ سوگند به آن كسى كه جز او آفريدگار و معبودى نيست من در جاده حق قرار دارم و آنها (مخالفان) در لغزشگاه باطل! مى‌گويم آنچه را كه مى‌شنويد! و براى خود و شما از خداوند درخواست مغفرت و آمرزش مى‌كنم!

خطبه 198

كه در مورد احاطه علم خداوند به تمام جزئيّات و تشويق به تقوا و برترى اسلام‌

و قرآن ايراد فرموده است.

(خداوند) از صداى نعره حيوانات وحشى در كوهها و بيابانها، گناه و معصيت بندگان در خلوتگاهها؛ آمد و شد و حركت ماهيان در اقيانوسهاى ژرف و تلاطم امواج آب در اثر وزش تندبادها (از همه اينها) آگاه است.

و گواهى مى‌دهم كه «محمّد صلى الله عليه و آله» برگزيده خدا، سفير وحى و رسول رحمت اوست.

توصيه به پرهيزكارى‌

امّابعد، من شما را به ترس از خدايى توصيه مى‌كنم كه آفرينشتان را آغاز كرده و به سوى او بازگشت مى‌كنيد،