خطبه 196

بعثت پيامبر

هنگامى پيامبر صلى الله عليه و آله را مبعوث ساخت كه نه نشانه‌اى (از دين) بر پا و نه چراغ هدايتى روشن و نه طريق حقّى آشكار بود!

موعظه به زهد و پارسايى‌

اى بندگان خدا! شما را به تقوا توصيه مى‌كنم و از دنيا برحذر مى‌دارم؛ زيرا دنيا سراى ناپايدار و جايگاه سختى و مشقّت است، ساكنانش مسافر و مقيمانش مجبور به جدايى از آن هستند.

دنيا همچون كشتى است كه در دل درياها بادهاى تند و شديد آن را مضطرب مى‌سازد، اهل خود را هميشه در اضطراب و ناراحتى قرار مى‌دهد، (سر نشينان آن) بعضى غرق شده و هلاك گرديده‌اند و برخى در ميان امواج در حال نجاتند؛ بادها آنها را از اين سو به آن سو مى‌برند و در جاهاى هولناك قرار مى‌دهند. امّا آنها كه هلاك شده‌اند باز يافتنشان ممكن نيست و آنان كه نجات يافته‌اند نيز در شرف هلاكند.

اى بندگان خدا! از هم اكنون (به هوش باشيد و) اعمال صالح انجام دهيد در حالى كه هنوز زبانها آزاد، بدن‌ها سالم، اعضا و جوارح آماده، محلّ رفت و آمد وسيع و مجال بسيار است، (به هوش باشيد) پيش از آن كه فرصت از دست برود و مرگ فرا رسد، آمدن مرگ را مسلّم و تحقّق يافته شماريد، نه آن كه منتظر آن باشيد (كه در عمل سستى و تأخير كنيد).

خطبه 197

كه در آن موقعيّت خويش و لزوم اطاعت فرمانش را تأكيد مى‌كند

اصحاب و ياران محمّد صلى الله عليه و آله كه حافظان و نگهداران اسرار او هستند، به خوبى مى‌دانند كه من حتّى يك لحظه به معارضه با (احكام و دستورات) خدا