و تحقير پشم و پوشيدن آن گفت.

(ولى) اگر خداوند مى‌خواست به هنگام مبعوث ساختن پيامبرانش، درهاى گنجها و معادن طلا و باغهاى خرّم و سرسبز را به روى آنها بگشايد، مى‌گشود و اگر مى‌خواست پرندگان آسمان و حيوانات وحشى زمين را همراه آنان گسيل دارد، مى‌داشت، اگر اين كار را مى‌كرد امتحان از ميان مى‌رفت و پاداش و جزا بى اثر مى‌شد ... و وعده ها و وعيدهاى الهى بى فايده مى‌گرديد و براى پذيرندگان اجر و پاداش آزمودگان واجب نمى‌شد و مؤمنان استحقاق ثواب نيكوكاران را نمى‌يافتند و اسما و نامها با معانى خود همراه نبودند (يعنى هيچ گاه نمى‌شد به يك مؤمن حقيقتاً مؤمن گفت زيرا او به خاطر قدرت و مكنت پيامبران اظهار ايمان مى‌كرد).

امّا خداوند پيامبران خويش را از نظر عزم و اراده، قوى و از نظر حالات ظاهرى فقير و ضعيف قرار داد، ولى توأم با قناعتى كه قلبها و چشمها را پر از بى نيازى مى‌كرد، هر چند فقر و نادارى ظاهرى آنها چشمها و گوشها را از ناراحتى مملوّ مى‌ساخت.

اگر پيامبران داراى آن چنان قدرتى بودند كه كسى خيال مخالفت با آنان را نمى‌كرد و توانايى و عزّتى داشتند كه هرگز مغلوب نمى‌شدند و سلطنت و شوكتى دارا بودند كه همه چشمها به سوى آنان بود و از راههاى دور، بار سفر به سوى آنان بسته مى‌شد، پذيرفتن آنها براى مردم آسانتر و متكبّران سر تعظيم در برابرشان فرود مى‌آوردند و اظهار ايمان مى‌نمودند. امّا به خاطر ترسى كه بر آنها چيره مى‌شد و يا به واسطه ميل و علاقه‌اى كه به ماديّات آنها داشتند و در اين صورت در نيّتها خلوص يافت نمى‌شد و غير از خداوند جنبه هاى ديگرى نيز در اعمالشان شركت داشت و با انگيزه‌هاى گوناگون به سراغ نيكيها مى‌رفتند.

ولى خداوند اراده كرده كه: پيروى از پيامبرانش و تصديق كتابهايش و خضوع و فروتنى در برابر فرمانش و تسليم در اطاعتش، امورى ويژه و مخصوص او باشند و چيز ديگرى با آنها آميخته نگردد.

و هر قدر امتحان و آزمايش بزرگتر و مشكلتر باشد، ثواب و پاداش گرانقدرتر و بيشتر خواهد بود.

كعبه، خانه پاك خدا

مگر نمى‌بينيد خداوند انسانها را از زمان آدم تا انسانهاى آخرين اين جهان، با سنگهايى كه نه زيان مى‌رسانند و نه نفع مى‌بخشند، نه مى‌بينند و نه مى‌شنوند آزمايش نموده، اين سنگ‌ها را خانه محترم خود قرار داده و آن را موجب پايدارى و پابرجايى مردم گردانيده است ...

سپس آن را در سنگلاخترين مكانها