و لباس بزرگى را به تن پوشانيد و پوشش تواضع و فروتنى را كنار گذارد!

مگر نمى‌بينيد كه چگونه خداوند او را به واسطه تكبّرش تحقير كرد و كوچك شمرد و در اثر بلند پروازيش وى را پست و خوار گردانيد و به همين جهت او را در دنيا طرد و آتش فروزان دوزخ را در آخرت برايش مهيّا نمود.

آزمايش مخلوق‌

خداوند اگر مى‌خواست آدم را از نورى كه روشناييش سوى چشمها راببرد، عقلها را در برابر زيبايى و جمالش مبهوت سازد و عطر و پاكيزگيش قوّه شامه‌ها را تسخير كند، بيافريند، مى‌آفريد و اگر چنين مى‌كرد، گردنها در برابر او خاضع مى‌شدند و آزمايش در اين مورد براى فرشتگان آسانتربود! ...

امّا خداوند مخلوق خويش را با امورى كه از فلسفه و ريشه آن آگاهى ندارند، مى‌آزمايد تا از هم ممتاز گردند و تكبّر را از آنها بزدايد و آنان را از كبر و نخوت و بلندپروازى دور سازد.

درس عبرت‌

بنابراين از آنچه خداوند در مورد ابليس انجام داده عبرت گيريد، زيرا اعمال طولانى و كوششهاى فراوان او را (بر اثر تكبّر) از بين برد. او خداوند را شش هزار سال عبادت نمود كه معلوم نيست از سالهاى دنياست يا از سالهاى آخرت. امّا با ساعتى تكبّر همه را نابود ساخت! پس چگونه ممكن است كسى بعد از ابليس همان معصيت را انجام دهد ولى سالم بماند؛ نه، هرگز چنين نخواهد بود! خداوند هيچ گاه انسانى را به خاطر عملى داخل بهشت نمى‌كند كه در اثر همان كار فرشته‌اى را از آن بيرون كرده باشد؛ فرمان او درباره اهل آسمانها و زمين يكى است و بين خدا و احدى از مخلوقاتش دوستى خاصّى برقرار نيست، تا به خاطر آن مرزهايى را كه بر همه جهانيان تحريم كرده است، مباح سازد.

از شيطان بر حذر باشيد

اى بندگان خدا! از اين دشمن خداوند بر حذر باشيد، نكند شما را به بيمارى خودش (يعنى تكبّر) مبتلا سازد، و با نداى خود شما را به حركت وادارد،