اندرز به مردم‌

آگاه باشيد! مقدّرات سابق به وقوع پيوست و قضاى گذشته (بالاخره) انجام يافت و من به اتّكاى وعده‌هاى خدا و دليل او سخن مى‌گويم. خداوند مى‌فرمايد:

«كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست، سپس استقامت به خرج دادند، فرشتگان بر آنها نازل مى‌گردند (و به آنها مى‌گويند:) نترسيد و محزون مباشيد و بشارت باد بر شما بهشتى كه به شما وعده داده شده است». [1] شما گفته‌ايد «پروردگار ما خداست» پس بر انجام دستورات كتاب او و در راهى كه فرمان داده است و در طريق نيكى كه همان پرستش اوست، استقامت و ايستادگى ورزيد و از دايره فرمانش خارج نشويد و در آن بدعتى مگذاريد و از آن منحرف نگرديد چه اين‌كه آنها كه خارج شوند، در رستاخيز از رحمت خداوند بريده خواهند شد، سپس مواظب باشيد، اخلاق نيك را در هم نشكنيد و آن را به خوى بد مبدّل نسازيد.

يك زبان باشيد، مرد بايد زبانش را حفظ كند، زيرا اين زبان سركش صاحبش را به هلاكت مى‌اندازد.

به خدا سوگند! باور نمى‌كنم بنده‌اى كه زبانش را حفظ نكند، تقوايى سودمند بدست آورد. زبان مؤمن پشت قلب او و قلب و عقل منافق پشت زبانش قرار دارد، يعنى مؤمن هر گاه بخواهد سخنى گويد نخست مى‌انديشد، اگر نيك بود اظهار مى‌كند و چنانچه ناپسند و بد بود پنهانش مى‌دارد. ولى شخص دو رو و منافق آنچه بر زبانش آمد مى‌گويد و پيش از آن نمى‌انديشد كه كدام به سود و كدام به زيان اوست؟

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «ايمان بنده‌اى درست و كامل نخواهد شد تا قلبش درست نشود و هرگز قلبش درست نمى‌شود تا زبانش درست شود!».

هر كس از شما توانايى داشته باشد كه خدا را در حالى ملاقات كند كه دستش از خون و اموال مسلمانان پاك و زبانش از عرض و آبروى آنان سالم بماند، بايد چنين كند.

تحريم بدعتها

اى بندگان خدا! آگاه باشيد مؤمن كسى است كه آنچه در ابتدا (زمان پيامبر) حلال بوده هم اكنون حلال بشمرد و آنچه كه در آغاز حرام بوده الآن نيز حرام بداند و آنچه مردم به بدعت (حلال مى‌شمردند) امّا بر شما حرام بوده، اين بدعت حتّى ذرّه‌اى از آنها را هم بر شما حلال نمى‌كند؛

[1]. سوره فصلت، آيه 30.