فضايل قرآن‌

آگاه باشيد! اين قرآن پند دهنده‌اى است كه انسان را نمى‌فريبد، هدايت كننده‌اى است كه گمراه نمى‌سازد و سخنگويى است كه هرگز دروغ نمى‌گويد.

هر كس با قرآن مجالست كند از كنار آن با «زيادى» يا «نقصانى» بر مى‌خيزد: زيادى در هدايت، يا نقصان از كوردلى و جهل.

آگاه باشيد! هيچ كس پس از داشتن قرآن، فقر و بيچارگى ندارد و هيچ كس پيش از آن غنا و بى نيازى نخواهد داشت، بنابراين از قرآن براى بيماريهاى خود شفا و بهبودى بطلبيد و براى پيروزى بر شدايد و مشكلات از آن استعانت جوييد؛ زيرا در قرآن شفاى بزرگترين بيماريها يعنى كفر و نفاق و گمراهى و ضلالت است؛ پس آن‌چه مى‌خواهيد به وسيله قرآن از خدا بخواهيد و با دوستى قرآن به سوى خداوند توجّه كنيد، هرگز به وسيله كتاب خدا از مخلوق چيزى در خواست نكنيد (و آن را وسيله رسيدن به آرزوهاى مادّى خود قرار مدهيد) زيرا چيزى كه بندگان به وسيله آن به خدا تقرّب جويند، محترمتر از قرآن نيست.

و بدانيد! قرآن شفاعت كننده‌اى است كه شفاعتش پذيرفته و گوينده‌اى است كه سخنش تصديق مى‌گردد. آن كس كه قرآن در قيامت شفاعتش كند، مورد شفاعت قرار مى‌گيرد و هركس قرآن از او شكايت كند، گواهيش بر ضدّ او پذيرفته مى‌شود. در روز قيامت گوينده‌اى صدا مى‌زند: «آگاه باشيد! امروز هر كس گرفتار بذرى است كه افشانده و گرفتار عاقبت كارى است كه انجام داده، جز آنان كه بذر قرآن افشانده‌اند»، پس شما از بذرافشانان قرآن و پيروان آن باشيد! با قرآن خدا را بشناسيد و خويشتن را با آن اندرز دهيد، و هر گاه (نظر شما بر خلاف قرآن بود) خود را متّهم كنيد، و خواسته‌هاى خويشتن را در برابر قرآن نادرست بشماريد.

ترغيب به سوى عمل‌

عمل! عمل! پس از آن توجّه به پايان كار، پايان كار! استقامت! استقامت! سپس صبر، صبر! ورع، ورع! براى شما پايان و عاقبتى تعيين شده، خود را به آن‌جا برسانيد و پرچم و راهنمايى معيّن گرديده، به وسيله آن هدايت شويد و براى اسلام هدف و نتيجه‌اى در نظر گرفته شده، به آن برسيد! و با انجام فرايضى كه بر شماست و وظايفى كه برايتان تعيين شده حقّ خدا را ادا كنيد و از گرو آن بيرون آييد كه من شاهد و گواه اعمال شما هستم و از جانب شما در قيامت اقامه حجّت و دليل مى‌كنم.