دور نماى آينده‌

(آگاه باشيد) به زودى پس از من زمانى فرا خواهد رسيد كه چيزى پنهانتر از حق، آشكارتر از باطل، فراوانتر از دروغ به خدا و پيامبرش، يافت نخواهد شد. نزد مردم آن زمان كالايى كسادتر از قرآن يافت نمى‌شود، اگر آن را درست تلاوت و تفسير كنند و كالايى پر خريدارتر از آن نخواهد بود، هرگاه از معناى اصلى تحريف گردد (و طبق دلخواه افراد تفسير شود) و در شهرها چيزى ناشناخته‌تر از معروف (نيكيها) و آشناتر از منكر، پيدا نخواهد شد. حاملان قرآن آن را كنارى افكنده و حافظانش آن را به دست فراموشى مى‌سپارند! ...

در آن روز قرآن و پيروان مكتبش هر دو از ميان مردم رانده و تبعيد مى‌شوند و هر دو همگام و مصاحب يكديگر و در يك جاده گام مى‌نهند و كسى پناهشان نمى‌دهد!، قرآن و اهلش در آن روز بين مردمند، امّا ميان آنها نيستند، با آنهايند ولى با آنها نيستند! چه اين كه گمراهى با هدايت هماهنگ نشود گرچه كنار يكديگر قرار گيرند.

مردم در آن روز بر تفرقه و پراكندگى اتّحاد كرده و در اتّحاد و يگانگى، پراكندگى دارند.

گويا اين مردم پيشوايان قرآنند و قرآن پيشواى آنان نيست، (در اين هنگام) جز نامى از قرآن نزدشان باقى نماند و جز خطوط آن چيزى نشناسند؛ از دير زمان افراد صالح و نيكوكار را كيفر مى‌كردند، صدق و راستى آنان را افترا و دروغ بر خدا مى‌ناميدند و در برابر اعمال نيك كيفر گناه قرار مى‌دادند.

آنان كه پيش از شما بودند در اثر آرزوهاى طولانى و پنهان بودن سرآمد زندگى هلاك شدند، تا آن كه مرگشان فرا رسيد، مرگى كه عذرها را رد مى‌كند و با فرا رسيدنش درهاى توبه بسته مى‌شود و حوادث سخت و مجازاتها با آن فرو مى‌بارد!

اندرز به مردم‌

اى مردم! هر كس از خداوند درخواست نصيحت كند (و اطاعت اوامرش را بنمايد) موفّق مى‌شود و آن كس كه قول خداوند را دليل و راهنماى خود قرار دهد، «به استوارترين راه» [1] هدايت يابد.

زيرا كسى كه به خدا پناه آورد، ايمن گردد و دشمن خداوند همواره در ترس و وحشت است.

سزاوار نيست آن كس كه عظمت خداى را شناخت خود را بزرگ بشمرد، بلكه بزرگى و عظمت آنان كه از مقام بزرگ خدا آگاه مى‌شوند، در اين است كه در برابرش متواضع گردند

[1]. سوره اسراء، آيه 9.