بار خداوندا! ما از خانه ها و زير پوششها پس از شنيدن ناله حيوانات و صداى دلخراش كودكان بيرون آمده‌ايم، با اشتياق به رحمتت و اميد به فضل و نعمتت و خوف از عذاب و كيفرت، (به سوى تو شتافته‌ايم). بار پروردگارا! بارانت را بر ما ببار! و ما را مأيوس برمگردان! ... و با خشكسالى و قحطى ما را هلاك مساز و در اثر اعمال ناشايسته‌اى كه بى‌خردان ما انجام داده‌اند ما را مؤاخذه مفرما! ياارحم‌الراحمين. بارالها! ما به سوى تو آمده‌ايم تا از چيزهايى شكايت به درگاهت آوريم كه از تو پنهان نيست؛ به هنگامى آمده‌ايم كه مشكلات طاقت‌فرسا ما را مجبور ساخته، خشكسالى و قحطى ما را به اين وضع درآورده و نيازهاى پيچيده، ما را خسته كرده و پى در پى فتنه‌هاى سخت دامان ما را فروگرفته است. پروردگارا! از تو تقاضا داريم كه ما را نوميد برمگردانى، با حزن و اندوه سخت، ما را به خانه بازنفرستى!؛ ما را به گناهانمان مؤاخذه نكنى و ما را به اعمالمان مقايسه ننمايى، پروردگارا! باران، بركات و رزق و رحمتت را آن چنان بر ما بفرست كه ما و سرزمينهاى ما همه را فرا گيرد و ما را با آبى نافع و سودمند و روياننده سيراب گردان، آن چنان كه آنچه را خشك شده باز بروياند و آنچه را مرده زنده گرداند.

آبى بسيار پر نفع بس گياه آور؛ كه تپّه‌ها و كوهها را سيراب، رودخانه ها را به راه اندازد؛ درختان را پر برگ و قيمت ها را پايين آورد. «تو بر آنچه بخواهى قادرى». [1]

خطبه 144

كه در مورد بعثت انبيا ايراد فرموده است‌

بعثت پيامبران‌

خداوند رسولان خويش را به وسيله وحى-/ كه ويژه پيامبرانش مى‌باشد-/ مبعوث ساخت و آنان را حجّت خويش بر بندگانش قرار داد تا اين كه بهانه‌اى در برابر (خداوند) در اثر نفرستادن راهنما نداشته باشند و به اين ترتيب بندگان را به زبان راستى به سوى حق فرا خوانده است.

آگاه باشيد، خداوند پرده از اسرار درون بندگان (با آزمايشهاى خود) برداشت، نه به خاطر اين كه او از آنچه انسانها در درون پنهان داشته‌اند و از اسرارى كه فاش نكرده‌اند بى خبر باشد،

[1]. سوره آل عمران، آيه 26.