و يا متمرّدى كه گويا گوشش از شنيدن پند و اندرزها كر است، آيا شخص ديگرى جز اينها مى‌بينى؟

كجا هستند خوبان شما؛ صالحان، آزادمردان و سخاوتمندان شما؟ كجايند همانها كه در كسب و كارشان با ورع بودند، در مذهب ورفتار خود از بديها دورى مى‌جستند، مگر همه آنها از اين دنياى پست و از اين زندگى پر از مشكلات كوچ نكردند؟ مگر نه اين است كه شما وارث انسانهاى بى ارزشى شده‌ايد كه لبها جز به مذمّت آنها حركت نمى‌كند، تا مقام آنها كوچك شمرده شود و براى هميشه فراموش گردند، «انّا للّه و انّا اليه راجعون».

«مفاسد آشكار شده» نه انكار كننده و تغيير دهنده‌اى پيدا مى‌شود، و نه بازدارنده‌اى به چشم مى‌خورد، آيا با اين وضع مى‌خواهيد در دار قدس خدا و جوار رحمتش قرار گيريد و عزيزترين اوليايش باشيد! هيهات! خداى را درباره بهشت جاويدانش نمى‌توان فريفت ... و جز با اطاعتش رضايتش را نتوان بدست آورد؛ نفرين خدا بر آنان باد كه امر به معروف مى‌كنند و خود آن را ترك مى‌نمايند و نهى از منكر مى‌كنند و خود، مرتكب آن مى‌شوند.

خطبه 130

خطاب به ابوذر هنگامى كه به «ربذه» تبعيد مى‌شد

اى ابوذر! تو به خاطر خدا خشم گرفتى و غضب كردى، پس به همان كس كه برايش غضب نمودى اميدوار باش. اين مردم از تو بر دنيايشان ترسيدند، و تو از آنها بر دينت!

پس آنچه را كه آنها برايش در وحشتند، به خودشان واگذار و براى آنچه كه بر آن مى‌ترسى از آنها فرار كن، چه محتاجند به آنچه از آن منعشان مى‌كردى و چه بى نيازى، از آنچه تو را منع مى‌كردند و به زودى خواهى يافت كه فردا پيروزى براى كيست و چه كسى بيشتر مورد حسد قرار مى‌گيرد.

اگر درهاى آسمانها و زمينها به روى بنده‌اى بسته شده باشد، امّا او از خداى بترسد، خداوند راهى براى او خواهد گشود؛ آرامش خويش را تنها در حق جستجو كن و غير از باطل چيزى تو را به وحشت نيفكند؛ اگردنيايشان را مى‌پذيرفتى دوستت داشتند و اگر سهمى از آن را به خود اختصاص مى‌دادى (و با آنها كنار مى‌آمدى) دست از تو بر مى‌داشتند.