خطبه 109

كه در بيان قدرت خداوند و عظمت مقام او و مسأله رستاخيز ايراد فرموده است‌

قدرت خداوند

همه چيز در برابرش خاضعند و همه چيز به يارى او پابرجاست، بى‌نياز كننده هر مستمند و عزّت‌بخش هر فرد خوار و ذليل، نيروى هر ناتوان و پناهگاه هر مصيبت زده است.

هر كس تكلّم كند، سخنش را مى‌شنود و هر كس سكوت كند، اسرار درونش را مى‌داند، هركس زنده باشد، روزيش بر اوست و هركس بميرد، بازگشتش به سوى اوست.

(خداوندا!) چشمها تو را نديده تا از تو خبر دهند، بلكه پيش از آن كه مخلوقان از تو سخن گويند بوده‌اى، آفريدگان را به خاطر رفع وحشت تنهايى نيافريدى و براى منفعت خود آنها را به كار وانداشتى.

هيچ كس از دست قدرت تو نتواند فرار كند و هر كس را بگيرى، از حيطه قدرتت بيرون نرود، معصيت گناهكاران از عظمتت نمى‌كاهد و اطاعت مطيعان بر ملكت نمى‌افزايد، آن كس كه از قضاى تو به خشم آيد، نمى‌تواند فرمانت را برگرداند و هر كس به فرمانت پشت كند از تو بى‌نياز نمى‌گردد. هر سرّى نزد تو آشكار و هر پنهانى در پيش تو حاضر است. تو يك وجود ابدى هستى كه زمان برايت مفهوم ندارد، تو پايانى هستى كه جز بازگشت به سوى تو راهى نيست، وعده گاهى هستى كه نجات از حكم تو جز به سوى تو ممكن نيست. زمام هر جنبنده‌اى به دست تو و بازگشت هر انسانى به سوى توست.

پروردگارا! منزّهى، چه بزرگ است مقام تو! منزّهى، چه بزرگ است آنچه را كه از آفريده‌هايت مى‌نگريم و چه كوچك است هر بزرگى در برابر قدرت تو! و چه هول‌انگيز است آنچه از ملكوتت مشاهده مى‌كنيم.

و چه كوچك است آنچه ديده مى‌شود، در برابر بخشهايى از قلمرو حكومتت كه از ما پنهان است! چقدر نعمتهاى دنيايت فراوان و پراهميّت است و با اين حال چه كوچكند اينها در برابر نعمتهاى آخرتت!

قسمتى از خطبه كه در مورد فرشتگان والامقام است‌

گروهى از فرشتگانى كه آنها را در آسمانهاى خود سكونت بخشيده‌اى و از زمينت بالا برده‌اى، آنها از همه مخلوقاتت نسبت به تو آگاهترند،