شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: جملات برگزيده اين خطبه را پيشتر (در خطبه 33) نيز آورديم، جز اين كه من آن را در اين روايت با كمى اختلاف يافتم لذا آن را بار ديگر در اين‌جا آوردم.

خطبه 105

پيرامون قسمتى از صفات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و تهديد بنى اميّه و موعظه مردم‌

پيامبر گرامى‌

(مردم سخت در گمراهى بودند) تا اين كه خداوند محمّد صلى الله عليه و آله را مبعوث ساخت كه ناظر و گواه بركردار آنها باشد و بشارت و بيم دهنده آنان، در كودكى شايسته‌ترين مخلوق و در سنّ كهولت نجيب‌ترين و كريم‌ترين آنان بود، اخلاقش از همه پاكان پاكتر و باران جود و بخشش او از همه بادوامتر بود.

شما اى بنى اميّه!

تنها زمانى از لذّت و شيرينى دنيا بهره برديد و از پستان آن شير نوشيديد كه افسارش رها و بند زير تنه جهازش نبسته بود. (زمانى كه بر اثر حكومت عثمان و مردمى كه در عصر او پرورش يافته بودند تمركز اخلاقى و سياسى مسلمانان از ميان رفته و تعليمات اسلام و پيامبر در ميان آنها ضعيف شده بود) تا آن‌جا كه حرام دنيا از نظر اقوامى، همچون درخت سدر بى خار بود و حلالش غيرموجود.

به خدا سوگند! دنيايى كه شما با آن روبه‌رو هستيد همچون سايه‌اى است گسترده تا سرآمدى معيّن، امروز زمين براى شما آزاد و دستهايتان باز است، امّا دستهاى رهبران واقعى از شما بسته، شمشيرهاى شما بر آنان مسلّط و شمشيرهاى آنان از شما باز گرفته شده است.

آگاه باشيد! هر خونى خونخواهى و هر حقّى صاحب و طالبى دارد، انتقام‌گيرنده خونهاى ما همانند كسى است كه براى خود داورى كند (و بر استيفاى حقّ خود كاملًا مسلّط باشد) و او خداوندى است كه از گرفتن كسى ناتوان نگردد و كسى از پنجه عدالتش فرار نتواند كرد.

اى بنى‌اميّه! به خدا سوگند به زودى اين خلافت را در دست ديگران و در خانه دشمنان خود مى‌بينيد، آگاه باشيد! بيناترين چشمها آن است كه شعاعش در دل نيكيها نفوذ كند! و شنواترين گوشها آن است كه تذكّر و يادآوريها را در خود جاى دهد!