او را براى اجراى اوامر و بيان ذات و صفاتش فرستاد.

او با امانت، رسالت خويش را انجام داد و با راستى و درستى به راه خود رفت و پرچم حق را در ميان ما به يادگار گذارد.

پرچمى كه هر كس از آن پيشى گيرد، از دين خارج شود و آن كس كه از آن عقب بماند هلاك گردد و هر كس كه از آن جدا نشود به او رسد، راهنماى اين پرچم با تأنّى سخن مى‌گويد و دير به پاى مى‌خيزد، امّا به هنگامى كه بپاخاست به سرعت پيش مى‌رود و هرگاه شما تحت فرمان او در آمديد و رهبرى او بر شما مسلّم شد، متأسّفانه دوران او سپرى شده و مرگ او فرا مى‌رسد.

و بعد از او بايد مدّتى در انتظار باشيد تا اين‌كه خداوند شخصى را برانگيزد كه شما را جمع كند و پراكندگى شما را به هم پيوند بخشد، بنابراين به چيزى كه نيامده دل نبنديد، و از آن‌كه گذشته است مأيوس و نگران نباشيد. چه اين‌كه آن كس كه پشت كرده ممكن است يكى از پاهايش بلغزد و ديگرى برقرار ماند، سپس هر دو با هم به جاى خود برگردند و برقرار مانند.

آگاه باشيد، آل محمّد صلى الله عليه و آله همانند ستارگان آسمانند كه هرگاه يكى از آنها غروب كند ستاره ديگرى طلوع مى‌كند. گويا مى‌بينيم در پرتو خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله نعمتهاى خدا بر شما تمام شده و شما را به آنچه آرزو داريد، رسانده است.

خطبه 101

كه در آن از قسمتى از حوادث آينده پرده برمى دارد

ستايش، مخصوص خداوندى است كه نخستين هستى است، قبل از همه نخستين‌ها و آخرين هستى است، بعد از همه آخرها؛ به خاطر نخستين بودنش آغازى ندارد و به خاطر آخرين بودنش پايانى براى او متصوّر نيست. شهادت مى‌دهم كه معبودى جز ذات پاك او نيست، شهادتى كه درون و برون در آن هماهنگ و دل با زبان همصدا باشد. اى مردم! دشمنى و مخالفت با من شما را تا مرز گناه پيش نبرد و نافرمانى من شما را به پيروى از هواى نفس نكشاند.

به هنگام شنيدن سخنانم با چشم به يكديگر نگاه نكنيد (و قيافه انكار به خود نگيريد) سوگند به آن كس كه دانه را (در اعماق زمين) شكافت و بشر را آفريد، آنچه به شما خبر مى‌دهم از پيغمبر امّى صلى الله عليه و آله است، نه آن كس كه به من گفته دروغ گفته و نه شنونده بى خبر بوده است، گويا مى‌بينم شخص بسيار گمراهى بر مردم شام همچون حيوانات بانگ زند (و آنان را گرد آورد) و پرچمهاى خويش را در اطراف «كوفه» نصب كند، هنگامى كه دهن باز كند و طغيان او به اوج رسد