در اين بخش از خطبه قسمتى از فضايل نبى اكرم صلى الله عليه و آله را يادآورى مى‌كند

قرارگاه او بهترين قرارگاه، و محلّ پرورشش شريفترين محلها بود، در معدن بزرگوارى و گاهواره سلامت رشد كرد، دلهاى نيكوكاران شيفته او گشته، توجّه چشمها به سوى اوست.

به بركت وجودش، خداوند كينه ها را دفن كرد و آتش دشمنيها را با او خاموش ساخت، به واسطه وجود او در ميان دلها الفت افكند و افراد دور افتاده را در سايه آيينش برادر گرداند و نزديكانى را (كه در ايمان به او هماهنگ نبودند) از هم دور ساخت، ذليلان محروم در پرتو او عزّت يافتند، و عزيزان خودخواه به وسيله او ذليل شدند، كلامش بيان، و سكوتش زبان بود!

خطبه 97

كه پيرامون ياران خود و ياران پيامبر صلى الله عليه و آله ايراد فرموده است‌

ياران على عليه السلام‌

(چنين نيست كه) اگر خداوند، ستمگر را (چند روزى) مهلت دهد فرصت از دستش برود، او بر سر راه، در كمينگاه ستمگران است، و گلوى آنها را در دست دارد كه هر زمان بخواهد حتّى نگذارد آب دهان فرو برند!

آگاه باشيد، سوگند به خدايى كه جانم در دست قدرت اوست كه اينها (معاويه و اطرافيانش) سرانجام بر شما پيروز مى‌شوند؛ امّا نه اين‌كه آنها در حق از شما پيشى دارند، بلكه براى آن‌كه آنها در راه باطلى كه زمامدارشان مى‌رود، سريع و كوشايند در حالى كه شما در برابر حقّ من كند و سست هستيد.

ملّتهاى جهان همواره از ظلم زمامدارانشان در وحشتند در حالى كه من از ظلم پيروانم مى‌ترسم، شما را براى جهاد با دشمن برانگيختم امّا نرفتيد، به گوش شما خواندم امّا نشنيديد، در آشكار و نهان از شما دعوت كردم اجابت ننموديد، اندرزتان دادم قبول نكرديد.

مگر شما حاضران، غايبيد، (كه سخنانم را نمى‌شنويد) و يا بردگانيد در قيافه مالكان، فرمان خدا را بر شما مى‌خوانم از آن فرار مى‌كنيد ...

و به اندرزهاى رسا، شما را موعظه مى‌كنم به پراكندگى مى‌گراييد، به مبارزه با سركشان ترغيبتان مى‌كنم هنوز سخنانم به آخر نرسيده مى‌بينم همچون (قوم سبا) پراكنده مى‌شويد و به جلسات خود باز مى‌گرديد و در لباس اندرز يكديگر را فريب مى‌دهيد تا اثر موعظه مرا از بين ببريد.

صبحگاهان شما را مستقيم مى‌سازم و شامگاهان به همان حالت كجى نخست باز مى‌گرديد!