خطبه 77

هنگامى كه در زمان عثمان «سعيدبن العاص» حقّ مسلّم امام را از بيت المال‌

به منظور محاصره اقتصادى آن حضرت دريغ داشت فرمود:

بنى‌اميّه از ميراث محمّد صلى الله عليه و آله جز كمى در اختيار من نمى‌گذارند.

به خدا سوگند! اگر زنده ماندم همچون محتويّات شكم يك حيوان كه خاك آلود است و قصّاب آن را به دور مى‌ريزد؛ آنها را از صحنه حكومت اسلامى بيرون خواهم ريخت!

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: «الْتُّرابُ الْوَذَمَة» نيز روايت شده است كه عكس سابق است.

و مى‌افزايد: سخن امام عليه السلام «لَيُفَوّقُونَنى» يعنى مقدار اندكى از مال به من مى‌دهند مانند «فواق ناقه» كه يك بار دوشيدن شير شتر است. «وِذام» جمع «وذمه» قطعه‌اى از شكمبه يا كبد است كه در خاك افتاده و فاسد شده باشد.

خطبه 78

كه با آنها راز و نياز مى‌كرده و سرمشقى براى مردم در آن نهفته است‌

بار خدايا، آنچه را كه تو از من به آن آگاهترى بر من ببخشاى! و اگر بار ديگر به سوى آن باز گردم، تو هم مغفرت خود را باز گردان!

خداوندا! آنچه را از كارهاى نيك كه تصميم گرفته‌ام و انجام نداده‌ام ببخش.

خداوندا! آنچه را با زبان به تو تقرّب مى‌جويم و قلبم با آن هماهنگ نيست، مورد مغفرت خويش قرار ده!

الهى! نگاههاى اشارت‌آميز، سخنان بى فايده و خواسته‌هاى نابجاى دل، و لغزشهاى زبان را بر من ببخش!