از سوى سوم، موضوع «اجزاى ناشناخته ثابت» نيز به فرضيه شبيه‌تر است تا به يك موضوع قطعى، يعنى دليلى بر وجود چنان اجزايى در بدن انسان نداريم و ما تفاوتى در ميان اجزاى بدن نمى‌يابيم و قانون نمو و تحليل مى‌گويد همه در تغييرند و پس از مرگ خاك مى‌شوندو امكان دارد به بدن حيوان يا انسان ديگرى باز گردند.

بنابراين مسأله اجزاء اصلى و غير اصلى يك فرضيه است كه اثبات آن احتياج به دليل دارد و متأسفانه چنين دليلى فعلًا در دست نداريم.

راه روشنتر

براى حل اين اشكال راه روشنترى يافته‌ايم كه شرح آن نيازمند به مقدماتى است كه بايد دقيقاً مورد بررسى قرار گيرد. [1]

1- بدن ما در مدت عمر چندين بار عوض مى‌شود، و همانند يك استخر بزرگ كه از روزنه كوچكى آب به آن وارد و از روزنه كوچك ديگر تدريجاً از آن خارج مى‌شود، پس از گذشت مدتى طولانى تمام آن عوض مى‌گردد بدون آنكه احساس گردد و همان طور كه در بحث استقلال روح گفتيم هيچ يك از سلول‌هاى بدن حتى سلول‌هاى مغزى از اين قانون مستثنا نيستند.

مقدار زمانى را كه يك بدن براى تبديل تمامى اجزاى خود به اجزاى جديد لازم دارد بعضى هفت يا هشت سال مى‌دانند، و به اين ترتيب يك‌

[1]. اين راه را در هيچ يك از نوشته‌هاى پيشينيان نيافته‌ايم، بنابراين چون براى اولين بار اين راه عرضه مى‌شود شايد نياز به بررسى‌هاى بيشتر دارد تا ارزش نهائى آن آشكارتر شود.