مثلًا آزمايش شده كه اگر قسمتهاى خاصى از مغز كبوتر را برداريم، نمى‌ميرد، ولى بسيارى از معلومات خود را از دست مى‌دهد، اگر غذا به او بدهند مى‌خورد و هضم مى‌كند واگر ندهند و تنها دانه در مقابل او بريزند نمى‌خورد و از گرسنگى مى‌ميرد!

همچنين در پاره‌اى از ضربه‌هاى مغزى كه بر سر انسان وارد مى‌شود و يا به علل بعضى از بيمارى‌ها قسمت هايى از مغز از كار مى‌افتد، ديده شده است كه انسان قسمتى ازمعلومات خود را از دست مى‌دهد.

چندى قبل در جرائد خوانديم: يك جوان تحصيل كرده در يك حادثه در نزديكى «اهواز» بر اثر يك ضربه مغزى تمام حوادث گذشته زندگى خود را فراموش كرد و حتى مادر و خواهر خود را نمى‌شناخت و هنگامى كه او را به خانه‌اى كه در آن متولد و بزرگ شده بود بردند كاملًا براى او ناآشنا بود!

اينها و نظاير آن نشان مى‌دهد كه رابطه نزديكى ميان فعاليت سلول‌هاى مغزى و پديده‌هاى روحى وجود دارد.

2- «هنگام فكر كردن، تغييرات مادى در سطح مغز بيشتر مى‌شود، مغز بيشتر غذا مى‌گيرد، و بيشتر مواد فسفرى پس مى‌دهد، موقع خواب كه مغز كار تفكر را انجام نمى‌دهد كمتر غذا مى‌گيرد، اين خود دليل بر مادى بودن آثار فكرى است». [1]

3- مشاهدات نشان مى‌دهد كه وزن مغز متفكّران عموماً بيش از حد متوسط است (حد متوسط مغز مردان در حدود 1400 گرم و حد متوسط مغز زنان مقدارى از آن كمتر است) اين نشانه ديگرى بر مادى بودن روح است.

4- اگر نيروى تفكّر و تظاهرات روحى دليل بر وجود روح مستقل باشد

[1]. ارانى، تقى، بشر از نظر مادى، صفحه 6.