سومين دليل عقلى‌

اگر مرگ نقطه پايان باشد آفرينش جهان بيهوده خواهد بود

ايمان به يك مبدأ علم و حكمت در جهان هستى از ايمان به «زندگى پس از مرگ» قابل تفكيك نيست.

كوزه گرى را فرض كنيم كه كوزه‌اى را مى‌سازد همين كه از كوره در آمد، آن را به زمين مى‌زند و مى‌شكند، آيا در حماقت اين كوزه گر ترديد خواهيد كرد؟

اگر اين كوزه گر هنرمند هم باشد و نقش و نگارهاى بسيار جالب و زيبا روى آن نقش كند، و يك اثر هنرى به معنى واقعى- نه به معنى مسخ شده و تهوع آور آن- به وجود آورد، و سپس بيهوده آن را بشكند، آيا ممكن است او را عاقل بدانيم؟

مهندس ثروتمند و ماهر و باذوقى را در نظر بگيريد كه با صرف هزينه‌اى سنگين، ساختمان پرشكوه و زيبايى با بهترين مصالح و حساب شده‌ترين نقشه‌ها، بسازد كه هر بيننده‌اى را به اعجاب و تحسين وادارد، و يا با همين هزينه، دست به احداث سدعظيمى بزند و پس از اتمام ساختمان، يا