شورى‌، نظريه طرفداران خروج از مدينه را انتخاب كرد (و اين گام دوّم بود).

سپس با يك نفر از اصحاب براى مهيّا كردن اردوگاه از شهر خارج شد، و محلّى را كه در دامنه كوه «احد» از جهت شرايط نظامى موقعيّت مناسبى داشت، براى اردوگاه انتخاب فرمود، و تمام پيش بينى‌هاى لازم را در اين زمينه انجام داد (و اين سوّمين گام بود).

روز جمعه بود، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم پس از آن، براى اداى خطبه نماز جمعه ايستاد و بعد از حمد و ثناى خداوند يكتا، مسلمانان را از نزديك شدن سپاه قريش آگاه ساخت و فرمود: «اگر شما با جان و دل براى جنگ آماده باشيد و با چنين روحيّه‌اى با دشمنان بجنگيد، خداوند به طور يقين پيروزى را نصيبتان خواهد كرد!»

خلاصه، آن قدر به يارانش روحيّه داد كه همان روز هزار نفر از مهاجر و انصار رهسپار اردوگاه شدند.

پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شخصاً فرماندهى لشكر را بر عهده داشت، و قبل از آن كه از مدينه خارج شوند دستور داد سه پرچم ترتيب دهند، يكى را به مهاجران و دو پرچم را به انصار اختصاص داد. [1]

پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فاصله ميان مدينه تا احُد را پياده پيمود، و در طول راه از صفوف لشگر سان مى‌ديد، و به دست خود صفوف لشكر را مرتّب و منظّم مى‌ساخت (و اين چهارمين گام بود).

تصفيه لازم‌

سيره نويس معروف «برهان الدّين حلبى» در كتاب خود مى‌نويسد:

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم هنوز به احد نرسيده بود كه ضمن بازديد از لشگر، گروهى را در ميان آنها ديد كه هرگز نديده بود، پرسيد اينها كيستند؟ عرض كردند:

[1]- سيره حلبى، ج 2، ص 231، طبع قاهره.