«أَلْعامِلُ عَلى‌ غَيْرِ بَصْيرَةٍ كالسَّائِرِ عَلى‌ غَيْرِ الطَّريقِ لاتَزيدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ عَنِ الطَّريقِ إِلَّا بُعْداً؛

كسى كه بدون بصيرت و آگاهى كارى را انجام مى‌دهد، همانند كسى است كه از بيراهه سير مى‌كند كه هر قدر سريعتر مى‌رود از مقصد دورتر مى‌شود». [1]

و در همين زمينه، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى‌فرمايد:

«مَن اسْتَعْمَلَ عامِلًا عَنِ المُسْلِمينَ وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّ فيهِمْ مَنْ هُوَ أَوْلى بِذلِكَ مِنْهُ، وَأَعْلَمُ بِكِتابِ اللَّهِ وَسُنَّةِ نَبِيِّهِ، فَقَدْ خانَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ، وَجَميعَ المُسْلمينَ؛

هر كس از ميان مسلمانان فرماندارى را برگزيند در حالى كه مى‌داند ديگرى نسبت به او، اولويّت دارد و به قرآن و سنّت آگاهتر است، خيانت به خدا و رسول او و جميع مسلمانان كرده است.» [2]

به راستى اين حديث كه هم ناظر به بُعد مكتبى و تعهّد، و هم بُعد تخصّصى و آگاهى است پشت را مى‌لرزاند و به همگان هشدار مى‌دهد كه در همه جا اصل لياقت و آگاهى و اولويّتها را دقيقاً مراعات كنند.

اين نيز روشن است كه بخشى از اين دو امتياز ذاتى است و بخش مهمّى از طريق اكتساب فراهم مى‌گردد مخصوصاً از طريق تجربه و سابقه كار و بايد مديران و فرماندهان را در اين دو جنبه پرورش داد.

4- امانت و درستكارى‌

در معيارهاى اسلامى اين شرط به ضميمه قدرت، براى همه كاركنان و كارمندان قيد شده است. و مدير و فرمانده به حكم اين كه از رده‌هاى بالاى كاركنان و كارمندان‌

[1]- كافى، جلد 1، صفحه 43.

[2]- سنن بيهقى، جلد 10، ص 11.