كوتاه سخن اين كه، ايمان به هدف براى يك مدير و فرمانده در هر تشكيلات نخستين و مهمترين شرط موفّقيّت او است، و اصولًا عشق به كار و تلاش و كوشش توأم با دلسوزى، بدون چنين ايمانى صورت نخواهد گرفت.

و البتّه در نظامهاى مكتبى، ايمان به هدف مساوى است با ايمان به مكتب.

2 و 3- «علم» و «قدرت»

اين دو چنانكه مى‌دانيم در قرآن مجيد صريحاً آمده است، و به عنوان دو ارزش مهم در مسأله گزينش فرمانده روى آن تكيه مى‌كند.

چنانكه قبلًا به طور اجمال در ماجراى «طالوت و جالوت» به آن اشاره كرديم.

ماجرا چنين بود كه بنى اسرائيل گرفتار سلطان جبّار مستبد و خود كامه‌اى به نام «جالوت» شده بودند، و در زير فشار اين نظام ستمگر دست و پا مى‌زدند.

براى يافتن راه نجات از پيامبرشان «اشموئيل» كمك خواستند، و تقاضا كردند كه فرماندهى شايسته براى آنان برگزيند، تا صفوف آنها را متّحد سازد، و با طاغوت عصر خود به مبارزه برخيزند. «اشموئيل» جوان نيرومند و بيداردل و آگاهى را به نام «طالوت» براى اين هدف مهم برگزيد. او يك روستائى زاده بود، از نظر مادّى فقير، و از نظر نسب از يك خانواده گمنام!

هنگامى كه سردمداران بنى اسرائيل از اين گزينش، سخت در تعجّب فرو رفتند و گفتند: «چگونه ممكن است طالوت حاكم و فرمانده ما باشد، در حالى كه ما از او شايسته‌تر به حكومتيم، و او از نظر مالى تهيدست است!» (قالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلُكُ عَلَيْنا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ) [1]

[1] و 2- سوره بقره، آيه 247.