و گياه، در ميان بستان‌هاى زيبا و پرطراوت و پرآب؛ در وسط باغستانى بهجت‌زا و جادّه‌هاى آباد قرار مى‌داد، به همان نسبت كه آزمايش و امتحان ساده‌تر بود پاداش و جزا نيز كمتر بود.

و اگر پى و بنيان خانه كعبه و سنگ‌هايى كه در بناى آن به كار رفته از زمرّد سبز و ياقوت سرخ و نور و روشنايى بود ...

شك و ترديد ديرتر در سينه‌هاى (ظاهربينان) رخنه مى‌كرد، و كوشش ابليس بر قلب‌ها كمتر اثر مى‌گذاشت، و وسوسه‌هاى پنهانى از مردم منتفى مى‌گشت.

امّا خداوند بندگانش را با انواع سختى‌ها مى‌آزمايد، و با انواع مشكلات دعوت به عبادت مى‌كند، و به اقسام گرفتارى‌ها مبتلا مى‌نمايد، تا تكبّر را از قلب‌هايشان خارج سازد، و خضوع و آرامش را در جان آنها جايگزين نمايد، و دروازه‌هاى فضل و رحمتش را به رويشان بگشايد، و وسايل عفو خويش را به آسانى در اختيارشان قرار دهد».

دعاهاى ابراهيم خليل عليه السلام‌

حضرت ابراهيم عليه السلام پس از اتمام بازسازى كعبه دست به دعا برمى‌دارد و هفت دعا مى‌كند كه هر كدام از ديگرى بهتر است. مى‌فرمايد:

1. «رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَداً آمِناً»؛ پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده». [1] اوّلين دعا و خواسته ابراهيم خليل عليه السلام امنيّت شهر مكّه است؛ اگر امنيّت نباشد جامعه‌ها از استحكام لازم برخوردار نخواهد بود؛ زيرا تمام مسائل بر محور امنيّت دور مى‌زند. هنگامى كه نيروى انتظامى براى برقرارى امنيّت در سطح شهرها و كشور، با اراذل و اوباش برخورد مى‌كند، تا خانواده و ناموس‌هاى مردم احساس امنيّت كنند، صداى رسانه‌هاى خارجى بلند شده، و متأسّفانه بعضى از

[1]. سوره بقره، آيه 126