4- دشمنان شكست خورده و فرار مى‌كنند

أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَميعٌ مُنْتَصِرٌ- سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ الدُّبُرَ (قمر- 44 و 45): «آيا آنها مى‌گويند ما جمعيتى هستيم پيروز (ولى) بزودى جمع آنها شكست خورده فرار خواهند كرد.»

اين آيه بطور مسلّم گفتار قريش است كه مى‌گويند ما جمعيتى هستيم كه بر دشمنان خود پيروز مى‌شويم، آنها با اين جمله بر خود مى‌باليدند، ولى قرآن با صراحت به ايشان مى‌گويد؛ همين جمعيت بزودى شكست خورده، و فرار ميكنند.

در اينكه اين آيه از يك حادثه مربوط به آينده خبر مى‌دهد شكى نيست، ولى بايد ديد اين آيه در چه موقع و در چه شرايطى نازل گرديده است.

در تفسير «جلالين» چنين ميخوانيم: «در روز جنگ بدر ابوجهل صدا زد: انا جمع منتصر! و در اين موقع آيه نازل گرديد: سيهزم الجمع و يولون الدبر [1]

در تفسيرالبيان نيز تأييد شده كه روز جنگ بدر ابوجهل بر مركب خود سوار شد و در پيشاپيش صفوف لشكر قريش قرار گرفت و گفت: نحن ننتصر اليوم من محمد و اصحابه: ما امروز بر محمد و ياران او پيروز خواهيم شد، در اين هنگام اين آيه شريفه نازل گرديد. [2] و بنابراين تفسير، آيه در مدينه نازل شده و مربوط به حادثه بدر است،

اما هنگامى كه به تفاسير ديگر مراجعه مى‌كنيم مى‌بينيم وضع‌

[1]. جلالين- صفحه 449

[2]. البيان- جلد اول صفحه 52.