نيست، اما خواه ناخواه تأثير خود را در سلب اعتماد مردم، نسبت به ساير كارهاى پيامبر خواهد داشت، زيرا اين گونه فكر مى‌كنند كه:

وقتى پيامبر در اين مورد اشتباه مى‌كند، چه مانعى دارد تا در ساير موارد نيز شاتباه كند؟ به علاوه رفتار و كردار پيامبر، سر مشق بزرگى براى پيروان اوست، اگر پيامبر در عمل خود دچار اشتباه شود، اين عمل غلط ممكن است سر مشق غلطى براى مردم گردد و يا حداقل، بهانه و دستاويزى براى افراد آلوده و گناهكار و مغرض شود.

3- خطا در امور عادى روزانه.

گر چه اشتباه در اين قسمت از دو قسمت گذشته كم اهميت‌تر است، ولى از آنجا كه تفكيك مصونيت از اشتباه در موارد خاص‌ (تبليغ رسالت و تعليم و تربيت مردم) از موارد ديگر (امور عادى) در نظر توده مردم بعيد و مشكل است، و همين امر سبب مى‌شود كه آنها نسبت به تمام گفتار و كردار پيامبر بد بين شودند.

به عبارت ديگر: اگر چه عقلًا مانعى ندارد كه كسى در قسمتى از كارها به خواست و اراده خداوند- از هر گونه لغزش و اشتباهى مصون باشد و در قسمت ديگر، اين مصونيت را نداشته باشد، اما ايم تفكيك از نظر طرز فكر توده مردم- همان مردمى كه بايد تحت تعليمات پيامبران قرار گيرند و تربيت شودن- كار مشكلى است.

مردم چنين فكر مى‌كنند كه: اگر اين شخص در كارهاى عادى و روزانه خود دچار اشتباه شود، چطور مى‌توان باور كرد كه در تشخيص مطالب پيچيده مربوط به مبدأ و معاد، اسرار جهان هستى، مقررات اجتماعى و اصول اخلاقى- كه ضامن سعادت بشر است- دچار