ممكنى باشد (عقل بتواند آن را بپذير.)

مثلًا: هرگز ممكن نيست معجزه پيامبرى اين باشد كه خدا را به مردم نشان دهد، تا با چشم خود آن را ببينند، زيرا خدا جسم نيست و محال است ديده شود و همچنين ممكن نيست معجزه پيامبرى اين باشد كه مرده‌اى را به گونه‌اى زنده كند كه در آن واحد هم مرده باشد و هم زنده، زيرا به اين كار اجتماع نقيضين‌ مى‌گويند و چون محال است، اعجاز به آن تعلق نمى‌گيرد. بنابراين هر گاه در معجزاتى كه از پيامبران نقل مى‌شود به امرى برخورد كنيم كه جزء محالات عقلى باشد بايد حتماً بدانيم كه از روى نادانى يا غرض، جعل و به پيامبران نسبت داده شده است.

[2- مطالعه در حالات مدعى نبوت و بررسى محتويات آيين او جمع آورى قرائن:]

راه ديگر شناسايى پيامبران، انتخاب راهى است كه مى‌توان آن را راه‌ جمع آورى قرائن‌ نام گذارد.

امروزه اين راه از بهترين راه‌ها براى كشف‌ موضوعات قضايى‌ شمرده مى‌شود و حتى در بسيارى از موارد دليل منحصر به فرد است.

مثلااً اًهر گاه قتلى در محل واقع شود و هنگام وقوع حادثه كسى جز مرتكب يا مرتكبين در آنجا حاضر نباشند، موقعى كه پرونده آن به دست يك قاضى مطلع و زبردست مى‌افتد براى كشف حقيقت امر و تشخيص مجرمين واقعى، شروع به جمع آورى قرائن مى‌كند. اين قرائن را از لابه‌لاى پرونده و تحقيقاتى كه شخصاً كرده به دست مى‌آورد مثلًا: