زينت‌هاى پنهانى (مانند: دستبند و گردن‌بند) نيز لازم است.

مسأله 210- لباس نمازگزار بايد اين شرايط را داشته باشد:

الف) پاك باشد. (نجس نباشد)

ب) مباح باشد. (غصبى نباشد)

ج) از اجزاى مردار نباشد؛ حتّى كمربند و كلاه، ولى اگر آن را سر بريده باشند، هرچند مطابق دستور اسلام نباشد، پاك است و مى‌توان در آن نماز خواند.

د) از حيوان حرام‌گوشت نباشد، مثلًا از پوست پلنگ يا روباه تهيّه نشده باشد.

مسأله 211- علاوه بر لباس، بدن نمازگزار نيز بايد پاك باشد.

مسأله 212- اگر انسان بداند بدن يا لباسش نجس است ولى هنگام نماز فراموش كند و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.

مسأله 213- در موارد زير اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند صحيح است:

الف) نداند بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجّه شود.

ب) به واسطه زخمى كه در بدن اوست، بدن يا لباسش نجس شده و آب كشيدن يا عوض كردن آن لباس هم دشوار است.

لباس يا بدن نمازگزار به خون نجس شده است؛ ولى مقدار آلودگى كمتر از دِرْهَم [تقريباً به اندازه يك بند انگشت‌] است. [1]

[1]. اين مسأله چند استثنا دارد كه براى آشنايى مى‌توانيد به رساله توضيح‌المسائل، مسأله 781 مراجعه كنيد