شود، خواه به عربى باشد يا زبانهاى ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مى‌كنم براى خدا اگر فلان حاجت من رواشود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.

مسأله 549- نذر در صورتى صحيح است كه از انسان بالغ و عاقل صورت گيرد و از روى اختيار و قصد باشد، بنابراين نذر از روى اجبار، يا به واسطه عصبانى شدن و از دست دادن اختيار، صحيح نيست.

مسأله 550- نذر فرزند احتياجى به اجازه پدر ندارد، مگر اين‌كه كار او مايه آزار پدر باشد كه دراين‌صورت نذر او صحيح نيست.

مسأله 551- نذر در مورد كارهايى صحيح است كه انجام آن ممكن باشد.

مسأله 552- كارى را كه انسان نذر مى‌كند بايد شرعاً مطلوب باشد، بنابراين نذر كار حرام، يا مكروه، يا ترك واجب و مستحب، صحيح نيست.

مسأله 553- اگر كسى از روى اختيار به نذر خود عمل نكند گناه كرده و بايد كفّاره بدهد و كفّاره نذر عبارت است از اطعام شصت فقير، يا دو ماه پى در پى روزه گرفتن.

احكام قسم‌

مسأله 554- اگر كسى به يكى از اسامى خداوند عالَم مانند «خدا» و «اللّه» قسم بخورد كه كارى را انجام دهد، يا ترك كند، مثلًا سوگند بخورد كه دو ركعت نماز بخواند، واجب است به آن عمل كند.