13

فصل سيزدهم: عاريه و امانتدارى‌

«عاريه» آن است كه انسان مال خود را به ديگرى بدهد كه از آن استفاده كند و در عوض، چيزى هم از او نگيرد؛ مثل آن كه دوچرخه خود را به كسى مى‌دهد تا منزل برود و برگردد، يا كتابى را به رفيق خود براى مطالعه بدهد.

«امانت» آن است كه انسان مالِ خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد (بدون حق استفاده) و او هم قبول كند، بايد به احكام امانتدارى عمل كند.

احكام عاريه‌

مسأله 505- كسى كه چيزى را عاريه داده، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه عاريه كرده، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بدهد.