مسأله 491- در معامله بايد خصوصيّات جنسى را كه خريد و فروش مى‌كنند معلوم باشد، ولى گفتن خصوصيّاتى كه گفتن و نگفتن آنها تأثيرى در ميل و رغبت مردم نسبت به آن كالا ندارد، لازم نيست. (مثلًا لازم نيست بگويد اين گندم مال كدام مزرعه است).

مسأله 492- خريد و فروش دو كالاى همجنس-/ كه با وزن يا پيمانه مى‌فروشند-/ به زيادتر «رِبا» و حرام است؛ مثلًا يك تُن گندم بدهد و يك تُن و دويست كيلوگرم بگيرد. (هرچند گندم اوّل مرغوبتر باشد).

مسأله 493- خريد و فروش راديو و تلويزيون و ساير وسايلى كه داراى منافع مباح ومشروع قابل ملاحظه است، جايز است.

مسأله 494- خريد و فروش خون براى نجات جان بيمار جايز است، ولى در مورد خريد و فروش اعضاى بدن مانند كليه و امثال آن، احتياط واجب آن است كه اگر پولى مى‌خواهند بگيرند در مقابل اجازه برداشتن عضو از بدن شخص دهنده بوده باشد، نه در مقابل خود عضو و اصل اين كار در صورتى جايز است كه براى دهنده توليد خطر نكند.

مسأله 495- خريدار و فروشنده در تعيين نرخ كالا آزادند، ولى اگر اين آزادى در مواردى سبب فساد و اختلال نظام اقتصادى جامعه اسلامى گردد، حاكم شرع در چنين مواردى مى‌تواند تعيين نرخ كند و مردم را به آن ملزم سازد.

مسأله 496- مستحبّ است فروشنده در قيمت بين مشتريها فرق نگذارد و در قيمت جنس سخت‌گيرى نكند و سود عادلانه‌اى براى خود در نظر بگيرد و درخواست بهم زدن معامله را از كسى كه پشيمان است بپذيرد.