وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ»؛ و ما بعد از او بر قومش هيچ لشكرى از آسمان نفرستاديم، و هرگز سنّت ما بر اين نبود؛ (بلكه) فقط يك صيحه آسمانى بود و ناگهان همگى خاموش شدند». [1]

همان‌گونه كه بارها اشاره كرديم، خداوند هر زمان بخواهد جمعيّت فاسد و مفسد و اصلاح ناپذيرى را عذاب كند لشكريان آسمان و زمين را مأمور اين كار نمى‌كند، بلكه اين مأموريّت را به چيزى كه عامل حيات و زندگى آنهاست مى‌سپارد تا درسى براى آيندگان باشد، كه بدانند در صورت لجاجت، خودسرى و بندگى شيطان، خداوند به راحتى آنها را مجازات خواهد كرد. درمورد مردم مشرك و بت پرست انطاكيه نيز اين سنّت الهى عمل شد و آنها به وسيله يك صيحه آسمانى، آرى فقط يك صيحه، خاموش و نابود شدند، به گونه‌اى كه گويا اصلًا وجود نداشته‌اند.

در راه حق از كمى همراهان نترسيد!

مسلمان بودن در محيطى كه همه يا اكثريّت آن مسلمانند خوب است، امّا زياد مهم نيست. درستكار بودن، تقلّب، گرانفروشى و كم فروشى نكردن در بازارى كه اكثريّت آن چنينند كار شايسته‌اى است، امّا هنر نيست. مهم آن است كه انسان در اقليّت باشد و هراسى از قدم زدن در مسير حق نداشته باشد. تك و تنها باشد امّا از جادّه ايمان، تقوا، اخلاق، صداقت و پاكى خارج نشود. جوان‌هايى هستند كه در يك خانواده بى ايمان و غير مذهبى زندگى مى‌كنند، مثلًا پدر و مادر و بقيّه اعضاى خانواده اهل نماز و روزه و خمس و زكات و امر به معروف و نهى از منكر و ديگر مسائل دينى نيستند، حفظ ايمان توسّط اين جوان‌ها در چنين‌

[1]. سوره يس، آيه 28 و 29.