آزادى خواه و غيرتمند جهان كه مظلوميّت مردم غزه را شنيده‌اند و مطّلع شده‌اند كه چندين سال است آنها در محاصره دشمنشان قرار گرفته، و از امكانات اوّليّه زندگى محرومند، موادّ غذايى و دارويى براى آنها تهيّه كرده و با يك كشتى به عنوان كشتى آزادى به سمت غزّه حركت مى‌كنند، امّا در نزديكى غزّه، كشتى توسّط اسرائيلى‌ها بمباران، و محموله و افراد آن نابود مى‌شوند، و آب از آب تكان نمى‌خورد! ولى اين جنايت نه در رسانه‌هاى جهان انعكاس مطلوبى پيدا كرد، و نه سازمان ملل و شوراى امنيّت و جمعيّت‌هاى حقوق بشر آن را محكوم كردند. بنابراين، با چنين انسان‌هاى زورگو و بى‌منطقى نمى‌توان صلح و مصالحه كرد، بلكه بايد قوى بود و روى پاى خود ايستاد. وگرنه همانند بت پرستان انطاكيه هم تهديد به جنگ مى‌كنند و هم دست به شكنجه‌هاى روحى مى‌زنند.

« «قَالُوا طَائِرُكُمْ مَّعَكُمْ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ»؛ (فرستادگان) گفتند: «اگر درست بينديشيد فال بد شما با خود شماست، بلكه شما گروهى اسراف‌كاريد». [1] فرستادگان حضرت عيسى عليه السلام بدون توجّه به تهديدهاى آنها و بى آن كه عصبانى شوند و كنترل خود را از دست بدهند، به آنها گفتند: مشكلاتى كه داريد ارتباطى به آمدن ما ندارد و ما بدقدم نيستيم، بلكه اعمال زشت خود شما علّت اين گرفتارى‌ها و مشكلات شده است چرا كه شما مردم اسراف كارى هستيد.

مجاهدى خستگى ناپذير

در روايات‌ [2] آمده است، مرد شجاعى از مردم انطاكيّه كه به رسولان عيساى مسيح عليهم السلام ايمان آورده بود، به يارى آنها برخواست و مردم را به توحيد

[1]. سوره يس، آيه 19.

[2]. تفسير ابوالفتوح رازى، ج 9، ص 270.