عذاب قوم شعيب‌

حضرت شعيب عليه السلام، پس از نااميدى از تأثير استدلالهاى منطقى و معجزات در مورد گروه سوم، از سلاح سوم استفاده كرد و سرگذشت اقوام پيشين را به ياد قوم خود آورد. توجّه فرماييد:

« «وَيَا قَوْمِ لَايَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِى أَنْ يُصِيبَكُمْ مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنْكُمْ بِبَعِيدٍ»؛ و اى قوم من! دشمنى و مخالفت با من، سبب نشود كه شما به همان سرنوشتى كه قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح گرفتار شدند، گرفتار شويد. و (سرزمين) قوم لوط از شما چندان دور نيست». [1]

حضرت شعيب به عذاب چهار قوم از اقوام پيشين اشاره كرد:

1. قوم نوح عليه السلام؛ آنها گرفتار طوفانى عجيب شدند. از آسمان بارانهاى سيل آسا نازل و از زمين آب جوشيدن گرفت و تمام مردم غرق شدند جز گروه اندكى كه به حضرت نوح عليه السلام ايمان آورده بودند و همراه او سوار بر كشتى شدند. آرى، آبى كه مايه حيات و زندگى انسان بلكه تمام موجودات زنده است، و 23 بدن ما انسانها را تشكيل مى‌دهد، مأمور نابودى قوم نوح عليه السلام شد. يعنى خداوند مرگ اقوام سركش را از دل عوامل حياتشان بيرون مى‌كشد.

2. قوم هود عليه السلام: اين قوم سركش گرفتار تندبادى مملوّ از سنگريزه‌ها شدند.

اين تندباد، آبادى‌هاى آنها را زير سنگريزه‌ها دفن كرد. همين بادى كه ابرها را جابجا مى‌كند و ابرهاى حاوى باران را به مناطق نيازمند آب هدايت مى‌كند و گلها را بارور و ميوه‌ها را مى‌رساند، عامل نابودى قوم هود شد.

3. قوم صالح عليه السلام: اين قوم بى ايمان هنگامى كه ناقه صالح را پى كردند و با پيامبرشان به مخالفت پرداختند خداوند سه روز به آنها مهلت داد، پس از آن‌

[1]. سوره هود، آيه 89.