فشار آتش با دماى بالا قرار مى‌دهند تا آبديده شود و تكامل پيدا كند. انسان‌ها نيز در كوره‌هاى آزمايشات الهى آبديده مى‌شوند و تكامل پيدا مى‌كنند. حضرت على عليه السلام در كلام معروفش مى‌فرمايد: «درخت بيابانى چوبش محكم‌تر و شعله‌اش فروزان‌تر است

(ان الشجرة البريه اصلب عوداً وابطاء خموداً)

ولى درختانى كه در لب جوى آب پرورش يافته‌اند و هيچ زحمتى متحمّل نمى‌شوند و احساس تشنگى نمى‌كنند، چوب‌هاى سستى دارند و هيزم آن آتش قابل ملاحظه‌اى ندارد. آرى، امتحانات الهى انسان را همچون فولاد آبديده، و همانند درختان بيابان مقاوم، صبور و پرمنفعت مى‌كند. ولى همان‌طور كه قبلًا اشاره شد امتحانات پروردگار سه تفاوت عمده با ساير امتحانات دارد: اوّلًا: از نظر زمانى بسيار گسترده است؛ از لحظه بلوغ تا دم مرگ. ثانياً: مادّه امتحانى خاصّى ندارد و ممكن است خداوند انسان را به هر چيزى امتحان كند. ثالثاً: هيچ استثنايى ندارد، پيامبران و اولياء اللَّه نيز امتحان مى‌شوند و امتحانات آنها به مراتب سخت‌تر است.

ياران روز شنبه‌

از جمله گروه‌هايى كه مورد آزمايش پروردگار قرار گرفتند، اصحاب السبت هستند. امتحان سختى از آنها گرفته شد. عدّه زيادى از امتحان‌شوندگان مردود شده، و تعداد كمى سربلند و سرافراز شدند.

سرگذشت آنها در چند سوره قرآن آمده كه مهم‌تر از همه، آيه 47 سوره نساء و آيات 163 تا 166 سوره اعراف است.

خلاصه داستان آنها به شرح زير است:

گروهى از يهوديان در كنار دريايى- ظاهراً درياى احمر- زندگى مى‌كردند،